2011 ...

... staat voor de deur. Het moment om eens terug te blikken naar het jaar 2010 op sportief vlak.
In 2010 liep ik in totaal zo'n 2.364 km bij elkaar waarover ik 243 uur deed en wat me 183.400 kcal aan energie kostte. Vandaag heb ik 2010 afgesloten met een pittige intervaltraining.
Ik nam deel aan 27 wedstrijden waarvan 2 marathons en 3 1/8 triatlons. Na de marathon van Londen had ik me voorgenomen om onder de 4 uur te duiken en heb me daarom eveneens in het zwemmen en fietsen gestort. Mede door de sponsoractie heb ik mijn ambitie kunnen waarmaken. Ik liep de marathon van Chicago in 3:49:35u.
Op de kortere afstanden slaagde ik erin om 13km/u gemiddeld aan te houden op de 10km. Ik dook onder het uur bij de 12km afstanden. Sinds de marathon van Londen heb ik kennelijk een flinke vooruitgang gemaakt. Enkel op de 10 mijlen slaagde ik niet om onder 1:20u te geraken. Sinds november is het weer echter zo slecht geworden dat een normale wedstrijd lopen er niet meer in zat. Was het geen wateroverlast dan was het sneeuw, smeltende sneeuw, sneeuwstormen en nog van dat fraais. Maar de recentste lactaattest, die wel in normale omstandigheden kon doorgaan, bewijst dat ik best de lat hoger mag leggen voor 2011.

2010 was ook het jaar van mijn eerste kennismaking met triatlons. Ik leerde voldoende crawl zwemmen om de 750m aan te kunnen. Ik kocht een nieuwe fiets om de snelheid en duurkracht op te kunnen drijven. Ik ervoer dat de wissels best stresserend kunnen zijn en dat de overgang van fietsen naar lopen pijnlijk verloopt. Maar het ging me hoe langer hoe beter af. Vanaf mei 2010 zwom ik in totaal meer dan 20km (zonder die van de lessen stijlverbetering mee te tellen) en fietste meer dan 1.090km.

Dit alles maakt dat ik nieuwe ambities koester voor 2011. De volgende marathon, die van Boston wil ik nog beter doen. Wellicht is 3:35u wat hoog gegrepen, maar mijn vader (zaliger) zei altijd: "Je moet de pijl altijd hoger mikken want hij zakt toch onderweg." Mijn vader was een wijs man.
In september neem ik dan deel aan de marathon van Berlijn. Wat me waarschijnlijk niet in Boston zal lukken, zal me voldoende uitdaging geven om het in Berlijn wel voor elkaar te spelen.
De 10 mijlen moeten nu in minder dan 1:20u kunnen afgehandeld worden.
En wat de triatlons betreft, daar wil ik de lat ook iets hoger leggen. Niet zozeer naar tijd toe, maar eerder naar afstand. Ik wil minstens 3 kwart triatlons doen. Brasschaat, Hamme en Zwin.

Allemaal om gezond, energiek en goed geluimd het nieuwe jaar 2011 door te komen en met nog veel meer goesting het jaar 2012 aan te vatten.

Ik wens iedereen een fantastisch, hoopvol en verfrissend 2011 toe.

Lopen als therapie

Is het nu omdat ik toch wat ouder wordt dat ik niet meer zo goed tegen stress kan? Er is weer een bouwverlof in het zicht en blijkbaar valt de wereld daarna weer stil. Zowel tegen de zomervakantie als nu tegen de kerstvakantie. Ik heb een overvolle agenda, de deadlines stapelen zich op en tot overmaat van ramp is mijn plotter defect geraakt.
Soms is het zo erg dat ik naar mijn loopschoenen vlucht en er voor een dik uurtje uittrek. In de sneeuw. Zalig. Het vraagt wel minstens een uur om de spanning weg te voelen glijden.

En dan overlijdt plotseling een zeer dierbaar iemand... Ook dan blijkt het lopen therapeutisch te werken. Het verdriet blijft wel, maar het wordt uitgespreid en dragelijker gemaakt. Ik kan weer alles een plaats geven en de leuke herinneringen verdringen de afwezigheid.

SportUp for Life

Serge Van Autreve, kok en ultraloper, liep gisteren van het Glazen Huis in Eindhoven naar dat van Antwerpen op de Groenplaats. En dit onder de naam SportUp for Life, de verwijzing naar Music for Life mag duidelijk zijn. We pikten aan tijdens zijn doortocht in Brasschaat. Hij liep toen al 110km in barre weersomstandigheden. We vergezelden hem tot aan de aankomst, nog 17,6km. Het begon weer te sneeuwen. De wegen lagen er verdomd glad bij. Op verse sneeuw lopen viel nog best mee. Sfeer alom. Onder politiebegeleiding liepen we een groot stuk van de Bredabaan en de Singel af, langs het sportpaleis. Jawel, in 't midden van de weg. Aan de Dageraadplaats vergezelde ons een bandje opgesteld onder een tentje op een grote pick-up. Schitterend. Om 5uur was Serge in Eindhoven gestart, rond 7u 's avonds kwam hij in Antwerpen aan. 130km aan 1 stuk!

De terugkeer naar huis verliep een pak minder voorspoedig. De tramspoorwissel na de brug van 't sportpaleis was kennelijk vastgevroren (of vast gesneeuwd?). Waardoor ik moest overstappen op de bus, die na lang wachten er uiteindelijk dan toch aankwam. Heb ik daar even koud geleden. Aan het Boekenbergpark heeft mijn vrouwtje me opgewacht. Een warm bad vergezeld van een glas Gluhwein haalden vlug de restjes kou uit mijn lichaam.

En daarmee liep ik drie dagen achtereen door de sneeuw. Waarvan 1 wedstrijd, de MMC Kerstcross. Prachtig maar letterlijk adembenemend spektakel. En het zou nog niet gedaan zijn!

Lactaattest

Ik kreeg vandaag de resultaten binnen van de lactaattest die ik op afgelopen maandag 'onderging' in de sportkliniek van Nottebohm te Brecht. Bijzonder bemoedigend!
In maart haalde ik met moeite 15 minuten, nu zelfs 23 minuten. Ik ben blijkbaar wel wat zwaarder geworden (78,4kg), maar mijn vetpercentage is afgenomen (18,1%). Waarschijnlijk meer spierweefsel aangemaakt door het vele zwemmen. Zoals ik al vermoedde is mijn overslagpols gestegen naar 172 bpm bij een snelheid van 14,3km/u. VO2max klom naar 48,6 ml/min/kg. De aerobe drempel ligt nu op 156 bpm bij een snelheid van 12km/u. Eigenlijk toch fantastisch wat je kan bereiken door gericht te trainen.
Alleen laat de lenigheid te wensen over. Daar moet ik aan werken!
Ik heb ondertussen het ambitieniveau voor de marathon van Boston nog eens aangescherpt: 3:35u. Daarvoor moet mijn VO2max boven de 50 ml/min/kg geraken. Dat kan alleen maar door zware intervaltrainingen!
Het nieuwe marathonschema van Tomas, dat ik onlangs mocht ontvangen, is daar dan ook aardig in voorzien!

Ik weet wat me te wachten staat...

Glad

Afgelopen WE mag wel het WE van de slippertjes genoemd worden. Alhoewel ik ditmaal niet gevallen ben. En wat me nog het meeste opviel is dat je nog behoorlijk kan lopen op verse sneeuw. Ik was zaterdag wel een half uur te laat in Gent en heb dat mogen bekopen met een latere start en een sneeuwstorm er boven op. De andere zaten toen al lekker binnen. Toch liep ik de 8km rond de vijver van de Blaarmeersen (ipv 10km rond de watersportbaan) in ietsje minder dan 41 minuten.
Zondag zette de dooi in en was het ongemeen glad op het parcours in Beveren. Omdat we hier geen hellingen hebben, maken we ze zelf wel, moeten ze in Beveren gedacht hebben! En de Finse piste gaat er dan ook mooi overheen. Maar ondanks het zware traject heb ik mijn besttijd op de 10 miles toch met meer dan anderhalve minuut kunnen scherper stellen! Weer te snel gestart. Dat heb je als er bijna alleen maar 'echte' atleten aan de start verschijnen. Ik werd uiteindelijk 32e van de 41 die zijn aangekomen.

Koude drukte

Professioneel zo druk dat het lopen uitblijft! Niet van mijn gewoonte. Maar anderzijds komt het wel goed uit omdat het stenen uit de grond vriest en het zo glad is dat het onverantwoord is om te lopen. Vorig winter ben ik twee maal onderuit gegaan en dat deed echt geen deugd. Moet ik me dan toch een loopband aanschaffen?
Morgen is er de MMC 10km clubwedstrijd en ze verwachten ook nog eens pakken sneeuw. Of ik er dan al geraak, 't is in Gent te doen, is nog de vraag. Of we comfortabel kunnen lopen is een andere vraag, laat staan dat we er een nieuwe PR kunnen uitslaan.
Gelukkig ben ik nog gaan zwemmen en fietsen (op de rollen, lekker warm binnen), zodat daarmee toch nog wat aan de conditie werd gewerkt.

Nu ik van thuis uit werk ben ik met zulke dagen wel content dat ik de baan niet op moet. Sta maar eens in een 600km lange file ...

Watermolentriatlon

Groot was mijn verbazing toen ik mij wilde inschrijven voor de Watermolentriatlon van Hamme. Op hun website stond vermeld dat die op 19 juni 2011 doorgaat. Een beetje jammer, want tot voor kort dacht ik dat het op 29 mei 2011 zou doorgaan. Maar goed, 19 juni is ook nog vrij, maar naar mijn mening nogal dicht bij de triatlon van Brasschaat, een week later.
Nog groter was mijn verwondering als ik een antwoord kreeg van de organisatoren van de Watermolen triatlon dat zij mijn deelname in beraad nemen omdat zij overwegen uit te wijken naar 22 mei om zg. de concurrentie met Brugge en Retie te ontlopen. Vervelend, want dan ben ik een weekje met vakantie.
Ik was nog niet van de verwondering bekomen of ik verneem dat de triatlon van Brasschaat nu niet eind juni maar eind mei doorgaat, nl. op 29 mei. Juist, de datum waarop oorspronkelijk die van Hamme zou doorgaan.
Nu goed, die datum was al gereserveerd maar ik had liever met die van Hamme begonnen omdat die iets minder lang is (1.350/35/10 tegenover 1.500/40/10).
't Ziet er dus naar uit dat Hamme van mijn kalender moet gehaald worden. Maar ik heb al een leuk alternatief, de Eneco 24u cycling van Zolder - 25-26 juni op het circuit van Terlamen samen met de gasten van BrTC. Fietsen is (nog) niet mijn ding, maar dat komt wel.

Als paarden konden praten

Op de Wellington renbaan in Oostende liepen gisteren 26 ploegen een aflossingsmarathon. Voor velen was dit een eerste kennismaking met het fenomeen marathon. Voor mij was het mijn eerste aflossingsmarathon. Als individuele inschrijver werd ik ondergebracht bij het MMC Fast Team. Toen ik enkele weken geleden dit vernam vreesde ik dat de ploeggenoten daar niet zo blij mee zouden zijn. Ik heb de resterende weken dan ook stevig op snelheid getraind. Als 2e loper lostte ik Jan af en vielen mij 5 rondjes te beurt. Nu is lopen op gras niet zo evident, en zeker niet als daar een wakke zone in voorkomt. Uitkijken dat je dus je enkels niet verzwikt. Tot mijn verbazing stak ik aardig wat lopers voorbij zonder zelf ingehaald te worden. Ik hield er direct een tempo van meer dan 12km/u op na en hoopte dit te kunnen aanhouden tot op het einde. En ja, het lukte. Telkenmale ik de 'tribune' passeerde werden de aanmoedigingen meteen omgezet in wat meer snelheid. De laatste 500m hield ik zelfs 14km/u aan. Ik had dus echt alles uit de kast gehaald om de volgende ploegmaats een mooie uitgangspositie aan te bieden. Christoph, Stefan en Stijn gaven er elk een flinke lap op. Helaas konden de knieën van Stefan de wakke zone niet goed verwerken zodat hij een ronde vroeger de strijd moest opgeven om Stijn het werk verder te laten afmaken. We eindigden in 3:08u, 8 minuten na de eersten die net binnen de 3 uur eindigden. De eersten hadden echt wel hun beste paarden uit de stal gehaald. 2 van hen liepen ooit de marathon in 2:13u ! Geweldig om naar te kijken. Over paarden gesproken, menig loper had schuim op de mond staan en het zweten was ook al van dat.
Binnen de renbaan bevindt zich een golfterrein en wij mochten dankbaar gebruik maken van het clubhuis. Dik in orde, zelfs de douches straalde de nodige luxe uit.
De formule van een aflossingsmarathon mag best herhaald worden en als het deze keer flink wat opgebracht heeft voor het Aconcagua-project van Kris Peeters, dan is dat natuurlijk aardig meegenomen.
's Avonds kon het allemaal nog eens becommentarieerd worden tijdens het diner in de prachtige Leopold III zaal van het Hotel Thermae Palace.

Ik heb er echt weer van genoten ...

Boston

Even hing mijn deelname aan de Boston Marathon (de oudste van de wereld) aan een zijden draadje.
Gisteren kreeg ik het bericht dat de organisatoren terug wilden grijpen naar het oorspronkelijke concept door een meer sportieve marathon te organiseren in plaats van een massamarathon. Dit wil zeggen dat ze ipv 30.000 terug willen naar maximum 22.000 deelnemers. Voor de marathon van Boston moet je per leeftijdscategorie aantonen dat je een andere marathon binnen een bepaalde tijd hebt gelopen (de zg. qualified runners) maar er zijn ook nummers zonder deze beperking (de zg. non-qualified runners). Dit aantal gegarandeerde startbewijzen voor de MMC-leden wordt nu gehalveerd.
MMC geeft eerst voorrang aan de leden die Boston als laatste major lopen. Zijn er dan nog startbewijzen dan kunnen de lopers die deze marathon als hun voorlaatste major aandoen, in aanmerking komen.

Vandaag verneem ik dat ik in die tweede groep zit. Ik kan dus volgend jaar deelnemen aan de marathon van Boston. Ben ik een gelukkig mens! Ik vraag me af wie er uit de boot is gevallen.

Sfeerbeelden

Vond een leuk filmpje op YouTube over de (halve) marathon van Kasterlee:

Kasterlee

Jammer genoeg is de benaming 'Hel van Kasterlee' al benomen voor de winterduathlon die elk jaar in december doorgaat in datzelfde dorpje Kasterlee (dit jaar op 19 dec.). Want, en iedereen die afgelopen zondag meeliep zal dit kunnen beamen, alle ingrediënten voor een hels spektakel waren aanwezig. Regen, modder, plassen, ongure toestanden. Enkel de sneeuw ontbrak nog. Zo heb ik voor het eerst door een vijver gelopen. Bleek echter om een uit de kluiten gewassen plas te gaan. Het woordje 'gewassen' lijkt hier trouwens niet echt op zijn plaats. Ik dacht in Terhulpen de zwaarste wedstrijd gelopen te hebben, maar ik moet mijn mening herzien. Het water maakt van je schoenen lood en de modder zuigt je dan ook nog eens vast. In het begin tracht je modder en plassen te ontwijken, maar dat was op de duur niet meer haalbaar. En naar het einde toe werd je nog over enkele heuvels gestuurd. Die waren echter wel van de watersnood gespaard gebleven. Lopende Flandriens! Zwaar, heel zwaar dus. Maar ondanks die ingrediënten is het toch weer een aanrader. De voldoening is des te groter. De douche nadien doet je eens zo goed, de Leffe smaakt eens zo lekker.
Het parcours werd de nacht ervoor nog aangepast omdat een heel stuk compleet onder water stond. Hetgeen maakte dat deze halve marathon geen 21,1 maar 19,7 km meette. Op die manier haalde ik dan ook bijna mijn objectief om er 1:45u over te doen. Het werd uiteindelijk 1:47:56u. Maar wel met het gevoel 25km gelopen te hebben.

Herfst

Met dit stormachtig weer liggen de herfstkleuren wel snel op de grond. Eigenlijk geen weer om een hond door te jagen. Maar toch... Met enkel een T-shirtje aan heb ik toch weer 12km achter de kiezen. Achteraf besefte ik dat ik beter iets met lange mouwen had aangetrokken. Ik haalde vlot 10,5km/u met een SD-hartslag. Schitterend schouwspel trouwens. De wind schudt gewoon alles uit de bomen. Naar het einde toe begon het ook te regenen. Iets minder aantrekkelijk, maar een warme douche maakt veel goed.
Ik kijk al uit naar de halve marathon van Kasterlee op zondag a.s. Ik wil er nog eens een lap op geven. 1u45m houd ik voor mogelijk.
U zal het spoedig te weten komen...

Het GielsBos

Afgelopen zondag liepen we de 15km door het GielsBos en de Lilse Bergen. Doeltreffende bewegwijzeringen, prachtig parcours en een schitterende organisatie. Om de 5km een bevoorrading (met enkel water). Tussen 9 en 10 uur kon je starten. Daarna nog een gezellig treffen. Een organisatie van de WERKGROEP GEHANDICAPTENZORG ZONDER GRENZEN van het GIELSBOS in samenwerking met de Afstandslopers Vosselaar. Buiten de 15km was er ook nog een parcours van 3, 5 en 10km. Combineren kon natuurlijk ook. Geen wedstrijd, maar een rustige duurloop. Deelname kostte 5€. De opbrengst van deze organisatie gaat integraal naar projecten ten voordele van mensen met een handicap in India, Egypte en Senegal.

Goed gedaan gasten. Volgend jaar opnieuw.

Lopen hervat

Na meer dan een week niet gelopen te hebben, trok ik dan toch mijn schoenen aan voor een 10-tal kilometer. Ik was meteen ook van mijn chagrijnigheid vanaf. Het regende niet meer, de zon kwam er zowaar nog door. Het heeft me echt deugd gedaan. En van al die kleine kwaaltjes voelde ik niets meer. Waarschijnlijk toch een goed idee om een tijdje niet te lopen en mijn spieren de kans te geven te herstellen.

Morgen staat er 15km op mijn programma. In het GielsBos. Geen wedstrijd, maar een natuurloop. Je kan inpikken wanneer je wilt.

Het lot ?

Vanmiddag wilde ik, na een week looprust, me weer aan het lopen zetten tijdens de 'eerste-donderdag-van-de-maand-training' van de MMC.
In de haast om nog op tijd op voorafgaandelijke afspraken te geraken, liet ik mijn tas met loopgerief in de gang staan. Dat had ik pas door als ik op de Montil in Affligem aankwam...

Zou het lot mij ervoor behoeden om te vroeg mijn loopschoenen aan te trekken?

En tot overmaat van ramp vergat ik dan ook nog mijn rekening te betalen in de Montil...

Onderwateropnames

Hier leer je aardig wat uit:

Verder insteken met elleboog omhoog en hand naar beneden. Niet over de as insteken. Vingers sluiten. Meer uitduwen, tot aan de heup. Niet te veel fietsen, meer vanuit de heup. Betere vormspanning, zitvlak moet bijna het wateroppervlak raken.

De opnames werden op 1 oktober 2010 gemaakt, ondertussen heb ik alweer kleine vorderingen gemaakt. Zo zwom ik afgelopen zaterdag 2.300m in minder dan een uur.
Beetje bij beetje, een jaar geleden kon ik nog geen 100m crawl zwemmen!

Met dank aan de BrTC, voor deze toch wel professionele aanpak.

3 marathons verder

Het is vandaag dag op dag een jaar geleden dat ik in New York mijn eerste marathon liep. Ondertussen liep ik ook nog die van Londen en Chicago.

Dat zijn er dus 3 op een jaar tijd...

Rust

Mijn benen geven me voldoende signalen om te beseffen dat er overbelasting dreigt aan te komen. De linker knie zeurt, de kuiten protesteren, de rechtse hamstring trekt tegen en de liezen laten ook al van zich horen.
Ik ga een week looprust inlassen. Het zal voorlopig alleen bij zwemmen en fietsen blijven. Na die week evalueren we de zaak opnieuw.

Les Crêtes La Hulpoises

Met enkele andere dapperen van AC BREAK trotseerden we afgelopen zondag de 7 'kammen' rond het kasteel van Terhulpen. Het weer sloeg gelukkig net voor de start nog gunstig om, zodat we dit schitterende parcours in een verwarmende herfstzon konden beleven. Dit is werkelijk de mooiste loop die ik al gedaan heb. Door de uitlopers van het Zoniënwoud, om en in het domein van het kasteel en met een heerlijke folkloristische inslag. Ook de zwaarste die ik al gelopen heb. Je was nog niet bekomen van de ene helling of de volgende bood zich al aan. Af en toe had het ook iets weg van een veldcross, je zakte werkelijk tot aan je enkels in de modder. Ik heb me ook regelmatig moeten inhouden op de afdalingen uit schrik dat ik zou vallen op de glibberige kasseien. Van in het begin ben ik ook niet echt voluit gegaan omdat ik nog aan recupereren dacht. Uiteindelijk liep ik de 16,7km in 1:27:08u.

Voor wie van natuurschoon en herfstkleuren houdt en niet bang is van een hellingkje meer of minder is dit een echte aanrader. Volgend jaar opnieuw!

Voor wie wil proeven van de sfeer kan dat hier. Let in het begin van het filmpje op de accordeonist en vooral de drummer. Schitterend toch!

Jetlag

Ik ben nu van zaterdag geleden terug thuis en raak van die verdomde jetlag maar niet vanaf. 's Avonds raak ik moeilijk in slaap en 's morgens val ik om van de slaap. Gevolg: futloosheid en draaierigheid. Het werk begint er ook onder te lijden.
Straks mag ik weer lopen, misschien dat dit soelaas brengt.

Statistieken

Op deze site vond ik enkele leuke statistieken. Het effect van de hitte mag wel duidelijk zijn. De gemiddelde loper deed er zo maar eventjes 20 minuten langer over dan tijdens de vorige jaren.
Alleen in 2007 bleek het nog heter te zijn. Temperaturen tot 39°C. Toen heeft men de wedstrijd zelfs stopgezet. Het parcours werd op een gegeven moment serieus ingekort tot ±30km. Dat bleek nu niet nodig te zijn. De waterbevoorrading was er blijkbaar ook op voorzien. Nochtans hebben een duizendtal lopers toch moeten opgeven. Anderen zijn zelfs niet aan de start verschenen.

Opbrengst 'Een 10 op 10-10-10'

Ik weet niet wat jullie er van denken, maar ik wil mezelf graag een 10 op 10-10-10 geven. Deze sponsoractie heeft me werkelijk drijfkracht gegeven.

De inzetten varieerden van 1 tot 15€/minuut. Ik kreeg nog toezeggingen net voor en zelfs tijdens de marathon (zij het dan net na de start).

Dankzij de talrijke sponsors, hun milde bijdragen en mijn snellere tijd, klom de sponsoring tot het niet onaardige bedrag van 3.314€. Iets om best fier op te zijn. Het wetenschappelijk onderzoek naar de mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de ontstekingsreactie bij mensen met astma en bij inspanningsastma, zal er wel bij varen.

Het gemiddelde van de geschatte eindtijden lag op 3:54:29u. Met 3:44:00 en 4:00:00 als uitersten. Wat algemeen wijst op een voorzichtige inschatting. Mocht de hitte niet hebben toegeslagen dan zou het er wellicht allemaal nog gunstiger hebben uit uitgezien.

Mijn echtgenote kon mijn eindtijd het beste pronostikeren. Zij kent mij dan ook door en door! Maar omdat weinigen onder u dat zullen geloven heb ik nog een tweede exemplaar voorzien van het aandenken uit Chicago: een rijkelijk gevulde fotoreportage van deze schitterende stad. Deze gaat naar 2 zussen die op een eindtijd van 3:50:00 hebben ingezet. Hoe zij dit boek onder elkaar gaan verdelen is een open vraag.

Nogmaals hartelijk dank aan al mijn gulle sponsors.

Update 23-10-2010: De sponsorloop bracht uiteindelijk 3.400€ op.

De evaluatie

Terug thuis. Tijd om een evaluatie te maken. Ik heb de resultaten eens omgezet in de ons vertrouwde eenheden, namelijk km/u:

Vanaf km 30 is duidelijk de snelheid achteruit gegaan. Vanaf km 40 nam hij weer wat toe. De reden is gekend: de hitte. Een negatieve split was niet meer mogelijk. De tweede helft kostte mij meer tijd dan de eerste (± 5,5 min). Dan rijst de vraag of ik nog sneller had kunnen lopen moest het niet zo warm zijn geweest.

Soit, ik mag eigenlijk best heel tevreden zijn.

Waaraan heb ik dat te danken?

Beter getraind.

Twee snelheidstrainingen per week en dan nog een aantal wedstrijden hebben mijn basissnelheid aanzienlijk verhoogd. Dit schema zal ik zeker moeten aanhouden.

Verstandiger aangepakt.

Vermits het zeer warm zou worden heb ik getracht vooral te profiteren van de koelere ochtend om zo snel mogelijk voor de hitte binnen te zijn. Bij km 32 heeft de hitte me dan toch ingehaald.

Voeding.

De 3 dagen depleteren waren bijzonder koolhydraatarm. De drie volgende dagen heb ik me werkelijk volgepropt met KH's. Om het vocht- en zoutverlies wat te beperken heb ik dit maal niet op een korreltje zout gekeken. Bovendien startte ik de wedstrijd met een hypotone drank (zoutrijk). De rest van de wedstrijd liep ik dit keer enkel op gels en water. Het Marathonpack van Overstim's leek me een goede zet. Het heeft in ieder geval niet tegengewerkt.

Sponsoractie.

Zoals al gemeld zette me dit aan om voor een snelle tijd te gaan.

What's next?

De volgende marathon wordt die van Boston op 18-04-2011. Deze marathon is gekend door o.a. zijn zwaar parcours. Pas na 34 km gaat het eindelijk definitief bergaf. Op het moment dat de verzuring dreigt toe te slaan.

Mijn ambitie is dan ook om zeker even goed te doen. Meer heuveltrainingen zullen noodzakelijk worden.

Ook overweeg ik om in 2011 geen 2 maar 3 marathons te lopen. Naast Boston wordt dat dan zeker Berlijn (25-09-2011) en misschien Honolulu (11-12-2011)! De laatste eerder ingegeven door zijn exotisch gehalte. Hij gaat door als het bij ons al eens koud durft te worden!

Een mooie bekroning van het jaar 2011 zal ik al meemaken met de marathon van Berlijn. Deze zal namelijk mijn laatste in rij zijn van de 5 World Marathon Majors. Dan krijg je bij de MMC het 'Master'-statuut. Met de felbegeerde jacket als surplus.

Niet te vergeten de twee kwart triatlons. Hamme en Zwin. Wellicht ook deze van Brasschaat vermits in eigen dorp.

In 2012 plan ik mijn eerste 'ultraloop'. De 'Two Oceans Marathon' (08-04-2012) met een afstand van 56km over een aardig heuvelend parcours.

Uitdagingen genoeg dus ...

For a few Euros more

10-10-10: A date to remember. Het zou heet worden.
Extra kleding was inderdaad niet nodig, de wandeling om 6:45u naar de startcorrals kon al in aangename temperatuur gebeuren. Wel wat chaos aan de veel te smalle ingang van de 'seeded corrals', maar voor de rest puike organisatie. In de verte meende ik het Amerikaans volkslied te horen, wat er op kon wijzen dat de start niet ver meer af was. En ja, het was al 7:30u gepasseerd. De moment om het flesje hypotone drank op te drinken. 6 minuten later kon ook ik de startlijn passeren. Het parcours dook eerst de ondergrond in (waar normaal het verkeer zich grotendeels afspeelt waardoor het zo rustig lijkt bovengronds). Een wriemelende massa bewoog zich noordwaarts door de brede lanen van Chicago. Vermits het parcours nagenoeg vlak was kon je dat pas goed zien als je een brug over moest. De eerste 15 km liep ik met Paul mee, maar die bleek me dan toch wat te snel. Hij hield zich ook strak aan zijn wedstrijdschema en liep uiteindelijk een schitterende tijd: 3:41:55u. Een verbetering van zijn beste tijd met 16 minuten. Ook hij zou het moeilijk krijgen vanaf km 30. Zoals de meesten onder ons.

Onze supporters zouden ons op 4 plaatsen aanmoedigen, wat in de aankomende hitte welgekomen ankerpunten zouden blijken. Ik zat mooi op schema om op 3:45u te finishen. De gedachte dat dit het sponsorbedrag flink zou doen aanzwellen gaf me bij wijlen vleugels. Als wortel heeft het dus wel degelijk gewerkt. Na 1:52u was ik al halfweg. De warmte was nog best draagbaar en gemakkelijk te verteren door veel te drinken en overvloedig water over me heen te kappen. Op km 25 stak ik Greet en Frank voorbij. Maar naarmate het later werd nam de temperatuur ook toe en bovendien werd de schaduw bijzonder schaars. Op km 30 nog steeds op schema.

Op km 32 gaf de hitte me dan toch een dreun. Ik merkte duidelijk dat ik vertraagde. Op km 34 stonden onze supporters ons voor de 3e keer aan te moedigen en kon Geert mij een zonnebril toesteken (ik was de mijne blijkbaar verloren). Bijna gleed ik uit op een aantal bananenschillen. Ik kreeg steken in de rechterzijde. Verzuring van de ademhalingsspieren. Vanaf nu zou ik elke drankpost voorbij wandelen zodat ik rustig kon drinken, zo kon ik die steken ook wat beter verteren. Aan km 35 staken Greet en Frank me terug voorbij. Een kleine morele opdoffer, maar ik hield ze wel scherp in de gaten. Een aantal bruggen werden ons nog voorgeschoteld, maar vergeleken met de hitte was dit klein bier. Na mijl 23 keerde het parcours opnieuw richting downtown. De Willis-tower kwam weer in het vizier. De 24e mijl was gekenmerkt door een opzwepende stem ("only 2 miles to go") die me uiteindelijk weer op een hogere snelheid bracht. De gedachte dat het eigenlijk nog van onze bakker terug naar huis was, hielp ook wel. Een afstand die je elke dag wel doet!

Op km 40, na de 4e aanmoediging van onze dappere supporters, mijn laatste gelleke, eentje met cola, een extra booster dus, en jawel, ik raakte weer op dreef. Wellicht omdat het schaduwrijker werd naarmate we de hoge bebouwing doorliepen. Op km 41 nog een laatste drankpost. En dan het bordje '800m to go'. 'For a few Euros more' moet ik gedacht hebben en ik 'schoot' vooruit. Ik dacht dat ik Greet en Frank nog zou inhalen, maar die hadden wellicht ook hun stal geroken. Ik keek op mijn uurwerk, fantastisch, ik duik nog onder de 3:50. Door het dolle heen liep ik de eindmeet over. Niet te geloven 3:49:35u. De pijn maakte plaats voor een onvoorstelbaar gevoel van gelukzaligheid waardoor ik de tranen de vrije loop liet gaan. Ik ben onder de vier uur gedoken met voldoende reserve om duidelijk te maken dat het het niet om een gelukstreffer ging.

Ik liet me de dranken en bananen welgevallen. Wat verder op kwam ik nog andere van de club tegen. Die zaten al gelukzalig in het zonnetje uit te rusten. Greet en Frank kwamen daar bijna gelijktijdig aan. Greet was onderweg pijnlijk ten val gekomen en werd per rolstoel naar de Rode Kruistent gebracht voor verzorging. Moedige meid! Met Frank ben ik na de nodige fotoshooting, terug naar het hotel gewandeld. Daar hebben we onze supporters opgewacht op het terras van een winkeltje met café-allures (is me niet gans duidelijk).
Ongelofelijk verhalen heb ik daar gehoord. Bijna iedereen kreeg een dreun op km 30, zelfs vroeger. Menigeen heeft zijn ambities moeten laten varen en was al blij deze marathon zonder schade uitgelopen te hebben. Helaas heeft de jongste van de club de finish op 800 meter na niet gehaald. Moet frustrerend zijn. Maar gezien zijn leeftijd kan hij dat ruimschoots goedmaken.
Met het toekomen van de supporters kon de familyreunion dan toch doorgaan. Uiteindelijk ben ik terug naar de hotelkamer moeten gaan om te ... plassen. Door het vele drinken na de marathon had ik mijn blaas dan toch zo ver gekregen.
Meteen het bad in, van het bad het bed in, en zo komt het dat ik redelijk fris naar het avondmaal kon wandelen. M'n linkerknie (de geopereerde) deed wel pijn, mijn linker kuitspier was echter ongedeerd! Een stevige bloedblein sierde mijn rechter wijsteen (of hoe noem je die teen).
Ik mag me wel zeer gelukkig prijzen. Enkele anderen hadden toch ook nog hun besttijd verbeterd, maar ik had wel de grootste winst gemaakt.

Ik geef graag toe dat dit 'my day of glory' was.

Chicago Marathon Results

Plaats (totaal): 5.953 op 36.088 (aangekomen)

Plaats (geslacht): 4.619 op 19.946

Plaats (categorie 45-49j): 555 op 1.432

Race day

Ongelofelijk goed geslapen. De wekker heeft me moeten wekken om 5:00u. Eerst ontbeten (banaan in pannenkoek gerold) en dan nog tijd zat om me om te kleden en klaar te maken. Ditmaal zijn de tepels afgeplakt. Het zal behoorlijk warm worden en ik wil niet weten wat het effect van zweetzout is op afgeschuurde tepels.

Gisteren, tijdens de pastaparty, kregen we de raad om niet alleen ons petje nat te houden, maar zeker ook de binnenkant van onze armen en benen. Vermits we vroeg vertrekken (7:30u) zullen de eerste drie uur nog wel meevallen. Na de middag verwachten ze temperaturen tot 85°F (=30°C). Maar dan hoop ik al lang binnen te zijn.

Niet dat ik excuses zoek voor een mindere prestatie, ik zal er nog altijd voor gaan, maar de omstandigheden zijn dus niet echt optimaal. Voordeel is wel dat we geen extra kleding naar de start moeten meenemen en dat de 'Family reunion area' ongetwijfeld buiten zal zijn.

The day before

Vanmorgen pas wakker om 6u! 2 uur tijd om mij om te kleden voor een korte activatieloop van een 5-tal kilometer.

Daarna iets zoeken om koolhydraatrijk te ontbijten.

De rest van de dag was het rusten geblazen. Een boek lezen in Millenium park, een beetje rond kuieren, mensen gade slaan enz...

Hoogtepunt was wel de boottocht op de Chicago river met een toelichting bij het bezichtigen van de talrijke gebouwen langs de oevers. Echt wel de moeite. Het weer was er ook naar, het kwik haalde uiteindelijk vlotjes de 30°! Dat belooft voor morgen!

Nadien platte rust en mijn uitrusting voorbereiden en straks naar de pastaparty hier in de buurt.

Ik ben er helemaal klaar voor, alhoewel ik me een klein beetje zorgen maak over een zeurende pijn in de onderkant van mijn linkse kuitspier. Een uitgebreide behandeling met een spierpijn verzachtende zalf zal hopelijk voldoende zijn. Ik heb me een belangrijk doel gesteld en het woord 'opgeven' staat (nog) niet in mijn woordenboek!

Het is nu 18:11u plaatselijke tijd en nu is alles nog rustig ...

Chicago in 2 keer

Chicago, here we come ... again!

Na een lange vlucht van 9 uur keken we al uit naar de landing toen onze Boeing 747 zijn flappen uittrok en het landingsgestel ontplooide. Nog maar 50 meter boven de grond en het zou weldra zover zijn. Maar dan een kleine draai naar rechts, meer gas en we stegen weer op. De piloot meldde ons dat de landingsbaan plots was afgesloten en dat hij weer het luchtruim moest kiezen. Hij maakte van de nood een deugd en met een mooie bocht rond Chicago toonde hij ons de stad, met name zijn wolkenkrabers, van alle kanten. En met een wolkenloze hemel is dat geen onaardig zicht.
De tweede landingspoging was wel succesvol.
Al bij al een ervaring die onthaalt werd op zeer gemengde gevoelens.
Achteraf bleek men iemand betrapt te hebben die geen ID-bewijs kon voorleggen en uit paniek de tarmac opliep.

Als eerste kennismaking met Chicago kon dit al tellen...

DAG-TV op ATV

In een interview op de regionale televisieomroep ATV deed ik een finale oproep om mijn 'Een 10 op 10-10-10' sponsorloop te steunen.

Robin Vissenaekens vroeg me nadien of ik na de marathon wilde komen vertellen hoe het mij was 'verlopen' en wat de sponsoractie uiteindelijk opbracht.

We zullen eerst die marathon eens lopen ...

Wedstrijdschema

Kreeg gisteren volgende mailtje van onze coach Tomas:

"...

De fietstrainingen hebben je beenspieren meer duurkracht gegeven. Je lichaam is sterker geworden en kan dus meer aan.

Ik denk dat een mooie tijd mogelijk is in Chicago!
Hieronder vind je nog het laatste wedstrijdadvies die je voorbereiding op de marathon vervolledigt.

..."

Dat heeft me weer aan het rekenen gezet. Waarschijnlijk geen goed idee, maar ik ben nu toch al opgewonden. Als ik aan die intensiteiten een snelheid tegenover stel, dan kom ik uit op 3:45:06u. Maar de laatste kilometers moeten dan ook voluit kunnen gaan. En dat was met de twee vorige marathons niet het geval. Mijn hartslag bleef toen steken op 90%. De spieren wilde niet meer! Vermoeidheid en gebrek aan energie. Ik zal dan ook mijn glycogeenvoorraad (koolhydraten) mooi op peil moeten houden tijdens de wedstrijd met de nodige gels. En veel water drinken!

Feit is dat ik er wel sneller mag 'invliegen' ...

Volg me via SMS

Via deze link kan je ons online volgen.

Een achternaam ingeven volstaat al. Selecteer de juiste persoon en klik op 'Track'
Vul vervolgens uw GSM-nummer (op een correcte manier) in. Je moet kennelijk ook nog je land van herkomst met GSM-operator aangeven. Klik op 'Submit'. Een bevestigings-SMSje zal je gestuurd worden waarop je met 'YES' moet antwoorden. Ik ben niet zeker of de tussentijden ook geSMSt worden, maar toch zeker de eindtijd.

De start is om 8:00u plaatselijke tijd. Dat is dus om 15:00u GMT+2.

Ik wens jullie evenveel opwinding toe als ikzelf al heb ...

Pittig weekeinde

De training voor de Chicago Marathon zit er op. Meer trainen heeft geen enkele zin. Integendeel, het put je enkel nog maar uit en je moet juist fit en uitgerust aan de start verschijnen.

Nog een week van depleteren en bunkeren en dan is het zo ver. Om dit effect te vergroten heb ik er dit WE twee niet onaardige trainingen opzitten. Gisteren, zaterdag, een 22km snelle duurloop op het heuvelige parcours vanuit Brussegem rond de plantentuin van Meise.

En vandaag een 15km (eigenlijk maar 13,8km) tempoloop. Ik was niet van plan om nog een wedstrijd te lopen, maar heb me toch laten verleiden door de Bevrijdingsloop te Merksem. 3 rondes van 5km. Ditmaal wel degelijk als training. Het eerste kwartier aan 85%, de rest aan 95%. Toegegeven, naar het einde toe heb ik er nog een lap opgegeven. De cooling down heb ik voor na de wedstrijd gehouden door nog enkele toertjes op de piste uit te lopen. Zo kwam ik ook aan 1:20u training in het totaal. De organisatie verliep trouwens wel wat chaotisch, maar het schitterende weer maakte veel goed.

Vanaf morgen wordt het dus 3 dagen koolhydraatvrij (-arm) eten. Woensdag loop ik er de laatste koolhydraten nog uit en dan kan het bunkeren beginnen. Heerlijke periode.

Nog op woensdag wordt ik bij ATV verwacht voor een interview over mijn sponsoractie mbt het aanscherpen van mijn besttijd op de marathon van Chicago. Het zal worden uitgezonden op donderdag 7-10-10, terwijl ik op de vlieger zit naar de States. De sponsoring is ondertussen aardig opgelopen. Mocht ik mijn streefdoel van 3:52u halen, dan kan het astma-onderzoek zich gesterkt voelen met 2.400€ extra fondsen. Ik hoop met het interview dit bedrag in extremis nog (gevoelig) hoger te krijgen.

Het ligt aan mezelf dat ik de druk heb opgevoerd. Nu wordt ik toch wel een beetje zenuwachtig ...

Virtuele voorbereiding

Via via vond ik dit filmpje.

Zelfs in dit razende tempo lijkt het wel 'a long way to go (run)"...

Valpartij

Met de BrTC zou ik 2 uur fietstraining meedoen. De paadjes waren nogal glad na de talrijke regenbuien. En de tubes op zo'n koersfiets zijn zeker geen waarborg voor een goede wegligging. Hopla, daar schoof ik onderuit en gleed zowaar een dikke 5 meter op mijn zij door die plas heen. Als bij wonder heb ik me nauwelijks bezeerd. Ik kwam er met een besmeurde uitrusting vanaf. Ik sloeg letterlijk en figuurlijk een modderfiguur. Maar dat weerhield me niet om verder te rijden. Helaas heb ik daardoor de start van de training gemist en was ik op mezelf aangewezen. Dan maar een fietstochtje langs de Schotense vaart, het Albertkanaal en terug langs de anti-tankgracht en diezelfde Schotense vaart. Daar heb ik me even laten gaan en haalde vlot 32km/uur gedurende zo'n dik kwartier. Thuis gekomen, met 41km onder de wielen, heb ik wat gedronken, me verfrist en schoot ik terug de weg op voor een looptraining van 12km. Daar had ik het wel knap lastig mee. Het hart kon nog wel volgen, de (andere) spieren hadden het beduidend moeilijker. Ik was dit maal dan ook meer dan content om eindelijk onder de douche staan.

Eigenlijk heb ik wel geluk gehad met dat valpartijtje. Ik heb ook altijd iets voor op de fiets. Mijn vrouw had me er nog voor verwittigd. Waarom zo'n risico nemen vlak voor een 'uitzonderlijke' prestatie? Ze heeft bijna gelijk gekregen ...

3e 30-er

Vanmorgen liep ik met de MMC deze laatste 30-er voor de marathon van Chicago in het prachtige park van Tervuren. De zon was volop aanwezig en dat was natuurlijk de heerlijke saus over het geheel. Ik moest me in de tweede ronde verplichten om het tempo wat op te drijven wilde ik de gewenste hartslag halen.
Uiteindelijk liep ik 31,08km in 3:01:57u met een gemiddeld tempo van 10,25km/u en een gemiddelde hartslag van 145bpm. Op de laatste 30-er voor de marathon van Londen haalde ik 'slechts' 9,38km/u bij een hartslag van 148bpm. Dat bevestigt nog maar eens de progressie (±9,3%). Als ik deze progressie procentueel mag doortrekken op de marathon, dan zou ik op 3:47:27 uitkomen!

Ik geef het maar mee voor degene die mijn sponsoractie nog willen steunen ...

Participant guide 10-10-10

Zat vandaag in mijn brievenbus. Achteraan meldt het Confirmation Ticket:

Bib: 9243
Gender: Male
Age: 49
Start Assigned: Corral D
Dat laatste verraste me aangenaam.
Ik dacht dat ik met mijn beste tijd in de Open Corral zou terechtkomen. Voor Corral D moest ik mij in een eerdere marathon kunnen kwalificeren met een tijd van minder dan 4:00:59u.
Misschien geloven ze dat ik dat wel zal halen (?). Ik ben het eens gaan controleren op de website en het klopt wel degelijk. Bovendien staat er vermeld dat "Start corral assignments are now final".
Elders lees ik: "The Elite Development Corral and the lettered Start Corrals A, B, C and D are seeded placement of the fastest 12.000 participants based on their recent marathon and half marathon times."
Misschien zit ik met mijn 4:08:33u wel bij de 12.000 snelsten?
Of ze moesten naar mijn tijd op de halve marathon gekeken hebben, want daar voldoe ik dan weer wel (minder dan 1:50:59u). Maar wie heeft hen dan mijn besttijd op de halve marathon (1:48:15u) doorgegeven? MMC?

Toch wel vreemd, maar wel bemoedigend ...

13km/u

Na een 20km training vanmorgen liep ik vanavond de 10km van de Kom Op Tegen Kankerloop te Ekeren in een nieuwe persoonlijke besttijd: 45:39min. Dat is meer dan 13km/u. Ik ben er dan toch in geslaagd om een wedstrijd aan dat tempo vol te houden. En meer dan 4min. sneller dan vorig jaar! Iets waarvan mijn neus best mag krullen. Het is alsof ik voorafgaandelijk een flinke opwarming nodig heb om tot zo'n snelheid te komen.
Opgeteld kom ik daarmee aan mijn tweede dertiger en liep ik meteen ook mijn laatste wedstrijd voor de marathon.

Morgen nog een herstelloopje van 10km.

BLITS

Via het interessante tijdschrift Bodytalk won ik een inspanningstest bij het Brussels Labo voor Inspanning en TopSport (BLITS). En die ging vandaag door. Op de fiets weliswaar. Ditmaal voldoende gegeten. Om de drie minuten wordt de weerstand met 40 Watt verhoogd. Ik startte bij 80 Watt. Bij 320 Watt moest ik de duimen leggen.

Bij fietsen zouden de aërobe en anaërobe drempel zo'n 8 hartslagen per minuut (beats per minute, bpm) lager liggen dan bij lopen. Ze lagen bij deze test op respectievelijk 125 en 165 bpm. Of 133 en 173 bpm bij het lopen (*). Dat laatste verklaard misschien waarom ik zo'n hoge hartslag kon aanhouden bij de recente wedstrijden.
Fantastisch nieuws dus.
Andere cijfers (ik geef me nu helemaal bloot):
gewicht: 75kg
lengte: 1,83m
vetgehalte: 14,3% (elektrische impedantiemeting)
longinhoud: 5,61 liter (ingeademd)
VO2max: werd niet gemeten

Kortom: aan de fysiek zal het niet liggen ...

(*) Volgens onze coach zou deze extrapolatie nogal kort door de bocht zijn!

Eerste dertiger

De MMC liep gisteren, zaterdag, haar jaarlijkse WS-classic in Spa. Ik kon er jammer genoeg niet bij zijn. Maar niet getreurd. Ik kwam de Monumentenloop in Vorselaar op het spoor. Met een lengte van 28,195km kom ik 2km te kort om van een echte dertiger te spreken. Maar wetende dat ik de dag erop nog een wedstrijd in Boom wilde lopen, leek me de afstand geknipt. Aanvankelijk maakte ik er een rustige trainingsloop van en kon ik de monumenten netjes gadeslaan. Vanaf de 2e ronde sloeg echter de wedstrijdmicrobe toe en ben ik een versnelling hoger gaan lopen. Ik had het immers allemaal al eens gezien... Ik liep er 2:37:19u over. Voor een training misschien wat snel, maar wederom met een goed gevoel. Ik was trouwens zeer snel gerecupereerd en kon nog heerlijk nagenieten van een deugddoend nazomers zonnetje.

Zondag, vandaag dus, ben ik ingegaan op een uitnodiging van de Rotary om 45min te spinnen voor het goede doel 'Spinning Wheels'. Daarmee hoopte ik het nog aanwezige melkzuur uit mijn spieren te draineren. Het was al eventjes geleden dat ik nog 'gespind' heb en daarom was het als alternatieve training mooi meegenomen.

Ik weet niet of het daaraan lag, maar in de namiddag liep ik de 12 km van de Boomse parkloop (4 rondjes van 3km) in een nieuwe persoonlijke besttijd: 55:52min. Er was daar trouwens aardig wat talent aanwezig. De eerste kwam al binnen op 37:07min! Nog 3 anderen bleven onder de 38min. Helaas was ik weer te snel vertrokken. De eerste ronde liep ik aan meer dan 13km/u, maar dat kon ik natuurlijk niet volhouden.

Volgende WE wordt mijn tweede dertiger opgesplitst in 's morgens een 20km snelle duurloop training en 's avonds een 10km wedstrijd (KOTK-loop te Ekeren). En dit na beraadslaging met onze coach. Het wordt mijn laatste wedstrijd voor de marathon.

Dat ik nu sneller dan 4 uur zal lopen is nu vrijwel zeker. Of er moest iets onverwachts tussenkomen. De vraag wordt nu: hoeveel sneller? ...

De Gordel

Voor de vijfde maal fiets ik deze gordel rond Brussel. De laatste keer was wel 25 jaar geleden. Ik heb nog een Gordel gefietst die 'slecht' 90km lang was. Toen nog met een hoop vrienden, onvoorbereid, nu op mijn eentje, min of meer voorbereid.
Het weer zou schitterend worden en dat zouden we geweten hebben. Maar om 7 uur 's ochtends was het nog bijzonder stil als ik in Overijse vertrok. Dat was het ook nog in Sint-Genesius-Rode als ik er mij een uur later aanmeldde bij de controlepost. Een uur later pas, omdat ik na 3km reeds vergast werd op enkele duimspijkers. Ik heb wel mijn record 'banden vervangen' verbroken, het staat nu op 9 minuten. Ik was er dus op voorzien. De huidige politieke spanningen laten zich feller dan ooit in deze sportmanifestatie gelden. De wegwijzers waren zelfs overgeplakt. Blijkbaar is het voor menig Franstalige nog steeds een doorn in het oog dat Brussel door Vlaanderen 'omgord' is. Ik was trouwens niet de enige die de duimspijkers had ontmoet. Dat heb je als je zo vroeg vertrekt! Afgezien daarvan waren enkel de hellingen nog een 'hindernis'. De Alsemberg bv. In het begin was het nog tanden knarsen op deze lange hellingen, maar naar het einde toe begon elke molshoop door te wegen. Ik ben echter nooit uit het zadel moeten komen. En blijkbaar moet ik vooral op kracht rijden, want bergopwaarts stak ik menig fietser voorbij om daarna zelf weer ingehaald te worden. Het ontbreekt me nog wat aan souplesse. In Dilbeek, rond 9:00u, was het over de koppen lopen (fietsen?)! Vanaf dan was het ook merkelijk drukker op het parcours.

Pas na 70km, in Vilvoorde heb ik langer gestopt om te genieten van een aangeboden ijsje en mijn boterhammetjes. Nog 30km te gaan. De verzuring had al flink toegeslagen. In Zaventem werden we ook nog eens getrakteerd met een reeks bruggen zodat ik ook daar wat langer heb uitgerust. In Wezembeek-Oppem lieten ze ons verstaan dat de Gordel dit jaar 6km langer is. En mijn achterwerk deed me er dikwijls aan herinneren dat ik al een tijdje op het zadel zat. Nog enkele heuse hellingen. Maar als je dan het gemeentegrensbord van Overijse voorbijrijdt, dan steek je automatisch een tandje bij. De laatste 6 km waren gelukkig vlak. Net voor 13:00u had ik de Gordel rondgereden. Met enige fierheid aanvaarde ik de medaille. Ik moet als één der eersten zijn aangekomen, want mijn masseurs konden bijna niet geloven dat ik op de middag al 106km achter de kiezen had. Jawel, ik heb me eens goed laten verwennen. Daarna nog bergop naar de kerk van Overijse gefietst alwaar mijn auto geparkeerd stond. Ik ben niet met het openbaar vervoer gekomen omdat ik er anders pas om 9:00u zou toekomen. In volle bedrijvigheid dus.
Huiswaarts kerende heb ik moeten vechten tegen de vermoeidheid. Ik was dan ook blij dat ik spoedig thuis was. Na de douche een uurtje siësta en ik was nagenoeg weer de oude. Ik heb me daarna nog laten vangen aan de zon in een glas wijn. Heerlijk!

Toch wel een geslaagde training...

Voorspelling

Ik heb op het internet een leuke site gevonden waar je, op basis van wedstrijdtijden, een voorspelling kan maken van jouw marathontijd: Chat'n'run. Vermits ik afgelopen WE mijn besttijd zowel op de 5km (Hob Nob Stratenloop, eigenlijk 5,6km) als op de 12km (Kapittelloop) scherper heb gesteld, was ik toch nieuwsgierig wat dit zou geven. Ik tikte dus 57min in op de 12km afstand, paste mijn leefttijd aan en kon na berekening vaststellen dat mijn sponsors een aardige duit in het zakje zullen moeten doen! Gemiddelde (behalve Purdy) van 3:36:35u ! Moeilijk te geloven.
Ik heb dit even gecontroleerd aan de hand van mijn (huidige best-)tijd op de marathon van Londen (4:08:33u) en de halve marathon van Sluis (1:48:15u) kort daarvoor. Dan lijkt me de methode van Purdy toch wel wat realistischer!

Je kan dus stellen dat ik hoogstwaarschijnlijk de marathon van Chicago in 3:53:40u zal lopen.

Sterke Peer

Deze 1/8 triatlon wordt voor de 4e keer georganiseerd in Wuustwezel. Marc Hermans himself was bij de inschrijvingen aanwezig en gaf het startschot van deze zeer aangename drafting-wedstrijd. De organisatoren hebben er echt een prachtige avond van gemaakt.

Ikzelf heb me in het zwemmen en fietsen overtroffen. Ik zwom de 750m in minder dan 17 minuten (nog altijd 8 minuten trager dan de eerste) en omdat stayeren toegelaten was, haalde ik gemiddeld 32km/u bij het fietsen. Ik heb zelfs eventjes in het wiel gehangen van Saartje Vandendriessche. Maar toen een duo ons stilaan voorbij stak, wierp ik mijn haak naar hen uit.
Kennelijk was mijn drinkbus leeggelopen in de auto. Ik moest 'droog' aan het lopen starten en dat heb ik moeten bekopen met steken in mijn rechterflank, net onder de ribben. Door wat aandacht aan de ademhaling te besteden is die pijn wel verminderd en na een 2-tal km kon ik dan toch drinken. De 2de ronde verliep iets vlotter. En zoals een paard versnelt als het zijn stal riekt, zo sprintte ik de finish over. Meteen waren die steken ook gedaan.

Volgens wat ik op het internet kan terugvinden zijn die steken te wijten aan een zuurstoftekort in de ademhalingsspieren van het middenrif. Ik heb er blijkbaar goed aan gedaan om op de ademhaling te letten. De combinatie van onvolledige vertering en hevige ademhaling zou de pijn veroorzaken. Ik heb inderdaad een bijna overrijpe banaan opgegeten net voor het zwemmen. Zelfs bij het lopen kreeg ik oprispingen die nog naar banaan smaakten!
Desondanks haalde ik toch weer bijna 12km/u. Ik klokte deze triatlon af in een totale tijd van 1:24:07u. Meer dan 4 minuten sneller dan in Brasschaat. Grotendeels toe te schrijven aan een snellere fietstijd, maar ook aan een snellere eerste wissel.

Voor dit jaar zit het triatlonavontuur er op. Volgend jaar tracht ik mij in te schrijven voor de Zwintriatlon, een 1/4 triatlon maar met een zwemproef van 'slechts' 1.000m.

1/8 triatlon Lommel

Klein verslagje van een geslaagde wedstrijd.

Het zwemmen verliep ditmaal wat minder turbulent. Het wasmachine gevoel is wel gebleven, maar ik heb er geen 'schade' van ondervonden. De boeien waren niet aan mijn aandacht ontsnapt, het trapje daarentegen had ik te vroeg ingeschat. Na ruim 18 minuten was ik uit het water. Nog een heel gedoe om m'n schoenen aan te krijgen. 'k Zal toch moeten leren zonder sokken te fietsen en te lopen.
Het fietsen heb ik iets rustiger aangepakt. Er waren ook geen tijdslimieten. Ik hoopte daarmee de verzuring tegen te gaan. We werden over een mooi en interessant parcours gestuurd. Een breed fietspad doorkruiste de Lommelse heide. Stayeren was niet toegestaan, we waren dus op ons zelf aangewezen. Toch heb ik er een aantal kunnen inhalen. Ik had er echt plezier in. Aan de 2e wissel merkte ik dat de verzuring inderdaad niet had toegeslagen.
Het lopen kon ik dan ook aanvangen zonder krampen. Heerlijk. Ik kon eens lekker mijn ding doen. Niet dat ik als een raket de baan op rende, maar ik kon toch meteen 12km/u aanhouden. Op die 5km plaatste ik me van de 131e naar de 120e positie.
Ik finishte in 1:30:52u, meer dan 2 minuten langer dan in Brasschaat. Maar wat blijkt, het fietsparcours was geen 20km lang maar 21,25km. Als ik dat verreken, dan ben ik enkele seconden sneller geweest dan in Brasschaat. Bovendien mocht je in deze wedstrijd niet stayeren, wat dan ten nadele van de fietssnelheid gaat.

Is me dat een opluchting...

Een 10 op 10-10-10

Beste lezers,

De marathon van Chicago komt in het zicht. Om mijn ambitie, onder de 4 uur eindigen, meer kracht bij te zetten, heb ik het aangename aan het nuttige gekoppeld. Ik zal lopen voor het goede doel: Het Aconcagua project van een MMC-lid Kris Peeters, jawel, onze minister-president. Onze MMC-flyer legt het u allemaal haarfijn uit.

Het Aconcagua project ondersteunt het wetenschappelijk onderzoek naar de ontstekingsmechanismen bij astmapatiënten.

Ik wil me niet laten sponsoren per kilometer zoals dat klassiek gebeurt, maar per minuut dat ik sneller zal lopen dan mijn huidige besttijd. Je leest er hier meer over.

Weet dat persoonlijke giften vanaf 30€ kunnen rekenen op een fiscaal attest. Voor bedrijven wordt, indien gewenst, een factuur opgemaakt.

Ik reken op jullie morele en bovendien financiële steun voor dit project.

Bert

Update 23-10-2010: De sponsorloop bracht uiteindelijk 3.400€ op.
Update 31-03-2011: Voor wie het gemist heeft: reportage van Koppen op één.

Terug van weg geweest

Vakantie zit er op. En ik ben blijkbaar geen gram bijgekomen. Niet moeilijk, bijna elke dag sport gedaan. Was het niet lopen, dan was het (berg-)wandelen, zwemmen of 'canyoningen'. De Spaanse Pyreneeën hebben heel wat te bieden. 2 jaar geleden werden we verliefd op deze plek zodat we dit jaar terug keerden. En dat zullen we nog wel eens doen.
De tweede week logeerden we bovenop een heuvel wat me verplichtte om elke training met een beklimming te beëindigen. Voor de echte heuveltraining zocht ik me een niet al te lange maar toch uitdagende helling uit en die liep ik dan zo'n 7 keer sprintend op en langzaam af. Al mijn heuveltrainingen heb ik naar deze vakantiedagen verplaatst. Hier in Brasschaat moet ik een brug opzoeken en die dan tot vervelens toe op en af lopen.

Nieuw PR op de 10km

Ik wilde zeker zijn. Vandaag kon ik op de website vaststellen dat het inderdaad klopte. Ik heb mijn persoonlijk record op de 10km weer scherper gesteld. En dit op het toch niet zo evidente parcours van The Classic te Tessenderlo. 46:23min.
Ik kon het haast zelf niet geloven. Bijna 13km/u gemiddeld. Het is nu de vierde keer dat ik deze wedstrijd loop en eindelijk raak ik onder de 50min. En hoe!

En met het zwemmen wil het ook goed vlotten. Ik haalde 25min op 1.000m crawl.
Straks zwem ik nog sneller crawl dan schoolslag. En eigenlijk moet dat ook de bedoeling zijn!

Nu nog het wielrennen...

Ja wadde!

Het is me gelukt. Ik heb mijn portie adrenaline weer gehad.
Het begon allemaal al om 6:30u toen de wekker afging. Eigenlijk had ik die niet nodig want ik was al langer wakker.
In mijn rugzak zat alles al klaar voor de wissels. En daar komt toch wel wat bij kijken. Na een licht ontbijt, ben ik dan rustig naar wisselzone 2 gefietst. Ik heb er juist mijn pet moeten klaarleggen. Ik zou immers met mijn loopschoenen fietsen.
Dan zijn we in groep en met politiebegeleiding naar wisselzone 1 gereden, waar we ons dan rustig op de wissel zwemmen/fietsen konden voorbereiden en natuurlijk ook de wetsuit en andere attributen konden aandoen. De zon was al hevig van de partij. In zo'n zwart neopreenpakje loopt de temperatuur dan ook aardig op. De 'tewaterlating' volgde gelukkig snel. We zijn dus niet al duikend gestart. Om 9:00u klonk het startschot. En het gewriemel kon beginnen. Ik was nog niet goed gestart of ik kreeg al direct een trap in mijn gezicht (van een schoolslagzwemmer) waardoor mijn zwembril weer in mijn nek zat. Al watertrappelend terug over mijn ogen gezet. Na een paar slagen bleek de bril te lekken. Gelukkig kon ik daar wel staan en heb ik de bril netjes op zijn plaats kunnen zetten. Ik moet dan bij de laatsten geweest zijn. Geen paniek, rustig weer op dreef komen, lange bewegingen, om de drie slagen ademen. Zo heb ik er weer wat ingehaald. Zonder dat ik het wist was ik de eerste boei voorbij gezwommen en hield ik de tweede boei, waar we moesten draaien, aan voor de eerste. Daardoor botste ik op een draaiende zwemmer, wat mij deed beseffen dat ik al verder zat dan ik dacht. Vanaf dan is het vrijwel vlekkeloos gegaan. Ik heb er nog wat kunnen inhalen, en na 18min was ik uit het water.
Het lopen naar de fiets was wat moeizaam. Ik had ditmaal problemen om in mijn loopschoenen te geraken, waardoor ik kostbare minuten verloor.
Maar goed, eenmaal op de fiets heb ik eruit geperst wat erin zat. Ik stak er gelijk 3 voorbij. Een eindje verder kon ik in het wiel geraken van een jonge kerel op een mountainbike. Hij hield zo wat hetzelfde tempo aan als ik. Afwisselend hebben we 'gestayerd' en op die manier haalden we vlot meer dan 30km/u. Aan het kerkplein aangekomen zagen we al lopers!
In elke ronde haalde we nr. 108 weer in nadat hij steeds demareerde, tot hij in de derde en laatste ronde toegaf dat het hem niet lukte om van ons weg te komen. Zo kwamen we ruim binnen de tijd in wisselzone 2 aan.
En dan begon het pijnlijkste van het gebeuren. Het heeft meer dan 2km geduurd vooraleer de pijn over was en ik eindelijk mijn ritme kon vinden. Ik moet aardig wat in snelheid hebben ingeboet, maar in de tweede ronde heb ik dat deels kunnen goedmaken. Het is altijd wel een opsteker als je anderen kan inhalen zonder zelf ingehaald te worden.
Mijn vrouw en dochter konden mij dan na 1:28:09u dolgelukkig zien finishen aan het gemeentehuis. Ik was diep gegaan, maar enkele slokken water en stukken banaan hielpen me snel weer op kleur te komen.
En toen werd het pas echt warm! In de zinderende hitte zag ik de elite vrouwen aan zeker 40km/u voorbij zoeven. Op zo'n moment voel je je wel heel nederig.

Maar dit was een fantastisch avontuur en ik ga het zeker nog doen. Trouwens ik heb me al ingeschreven voor de 1/8 triatlon in Lommel op 08/08/2010.
En nu train ik zeker op de overgang fietsen/lopen.

Wat me wel opviel is dat de deelnemers merkelijk jonger zijn dan bij loopwedstrijden.  Blijkbaar spreekt dat de jeugd veel meer aan. En eerlijk gezegd kan ik dat wel geloven. Afwisselend is het zeker en dat maakt het juist zo plezierig.

Mijn deelname kadert eerder in het trainen op mijn volgende marathon. Zwemmen en fietsen moeten me flexibeler maken en bovendien meer stabiliteit in mijn bovenlichaam brengen. Ik heb van de nood een deugd gemaakt...

It's gonna be a hot day!

Het was vandaag heet, het zal morgen nog heter zijn.
Nog een geluk dat de wedstrijd om 9:00u start.
Vanmorgen heb ik dan de lang verwachtte tryout gezwommen in de E10 plas, een overblijfsel van de aanvang van hetgeen ooit het duwvaartkanaal moest worden.
Ik ben er met de koersfiets naar toe gereden.
Gisteren was ik de wetsuit gaan halen en heb ik al eens getraind om hem uit te krijgen. Met de chrono! Het vroeg mij net iets meer dan een minuut om dat pak uit te krijgen, mij (zogezegd) af te drogen, kousen en schoenen aan te trekken, helm op te zetten, handschoenen aan te doen en rugnummer (aan 'numberbelt') aan te brengen.
Vanmorgen dan het zwemmen zelf! Ik was aangenaam verrast om na 17:30min al terug te zijn! Zo'n wetsuit helpt wel degelijk. Morgen komt daar nog de adrenaline bij. Ik mik daarom op 17min! De druk op het fietsen is al wat lichter. De wisselzone is echter nog wel een eindje lopen, en mijn fiets staat bijna helemaal vanachter. Een ding is duidelijk, niks blijft droog in dat neopreenpak. Mijn triatlonoutfit was drijfnat. Maar met zo'n warm weer verfrist dat alleen maar. Morgen kan ik de wetsuit in een plastieken zak achterlaten (die wordt dan naar wisselzone 2 gebracht), maar vandaag moest ik hem nog in mijn rugzak krijgen om vervolgens op mijn fiets te kunnen springen en huiswaarts te 'sjezen'.
Van namiddag ben ik dan naar de tennismatch gaan kijken van mijn dochter. Zij heeft met de meisjes van de club de finale gehaald. Ik ben wel even moeten gaan vluchten om mij in het racecentrum te registreren en mijn wedstrijdmateriaal (waaronder nummer en chip) in ontvangst te nemen. Veel volk daar!
Teruggekomen bleek een derde set noodzakelijk te zijn. Eva won deze na meer dan drie uur gespeeld te hebben. Mijn neus krulde van fierheid!
's Avonds heb ik in de club nog de nodige koolhydraten onder de vorm van een spaghetti naar binnen kunnen spelen en dan met de fiets terug naar huis. Genieten van de avondkoelte bij een glas water!

Voor zij die het gebeuren van dichtbij willen volgen: de uitslagen en de tussenstanden zullen tijdens de wedstrijd live te volgen zijn op de uitslagenpagina.

Nieuwe website

Beste relatie,

Mag ik u nu al uitnodigen om onze nieuwe website te bezoeken.
De projectpagina's zijn nog volop in opbouw, maar u krijgt toch al een zeer goed idee van onze activiteiten.

www.archibeta.be

Met vriendelijke groeten,

Bert Nijs
ir-architect - FGE
zaakvoerder

Nog 4 keer slapen ...

... en dan sta ik aan de start van mijn eerste triatlon. Weliswaar in afgeslankte versie, maar met toch voldoende uitdaging om er zenuwachtig van te worden.
Toen ik mij destijds ervoor inschreef, besefte ik niet dat het om 750m zwemmen ging i.p.v. 500m. Een beetje later wordt ik voor de tweede keer verrast: die 750m moet wel in 25min gezwommen worden.
Nu goed, volgens mij moet ik dat wel halen. Ik zwom maandag eens met chronometer en tikte elke 100m een rondetijd af. 21min 19sec. Hmm, ik zwem dat normaal toch sneller? Later, toen ik de gegevens analyseerde, bleek dat er een ronde bij was die 1,5 keer langer duurde dan de rest. Ik moet dus afgedrukt hebben op 150m. Ik durf al wel eens de tel kwijt geraken. Ik zwom dus 800m in een tijd van 21min. Normaal zou ik dus 5min kunnen winnen op het zwemmen. De wissel zal ook wat tijd vragen. Bovendien heb ik nog nooit met een wetsuit gezwommen en nog nooit crawl in open water. Ik zal er me dus dan toch min of meer bij neer moeten leggen dat ik de fietsproef tegen de 30km/u zal moeten doen.
De overgang naar het lopen zal pijnlijk zijn, maar na 500m hoop ik voluit te gaan. Als ik in de buurt kom van de snelheid die ik afgelopen WE in Herentals-Tielen (1:10:26u over 14,6km) liep, dan zou ik 12km/u halen en dus op 25min binnen moeten zijn.
Wat een gezamenlijke tijd van 1:30u maakt.

Best opwindend, toch ?

Contactlenzen

Zeker niet omwille van ijdelheid, maar uit praktische overwegingen doe ik de overstap naar (dag-)contactlenzen. Nu kan ik bij het zwemmen ook eens iets onderscheiden en mijn bril kan door het zweet zeker niet meer van mijn neus glijden...
Ik heb ze vandaag al eens geprobeerd tijdens de zwemles met de BrTC en ik ben er echt wel van opgezet. Het heeft me anders aardig wat tijd en tranende ogen gekost om ze op hun plaats te krijgen. Mijn zoon heeft me, met z'n jarenlange ervaring, daarbij aardig geholpen. Alleen kan ik nu niet meer zo goed lezen. Het zijn ook maar daglenzen, bedoeld voor wedstrijden. Om ver te zien dus. Multifocale contactlenzen (met astigmatische correctie) schijnen nog niet te bestaan...

Nieuw speeltje

Ik kon er niet aan weerstaan. De Forerunner 310XT is waterdicht tot 50m onder water. Zo kan ik ook het zwemgedeelte traceren. De batterij heeft een veel langere levensduur en het scherm kan tot 4 gegevens tegelijk tonen. Ik geef toe, de 405 is wat eleganter qua vormgeving, maar die heeft te veel beperkingen.
Vandaag ben ik er voor het eerst mee gaan trainen. Het gebruiksgemak is hetzelfde. Het toestel laat echter veel gemakkelijker toe om van discipline te veranderen. Handig voor een triatlon.