Kasterlee

Jammer genoeg is de benaming 'Hel van Kasterlee' al benomen voor de winterduathlon die elk jaar in december doorgaat in datzelfde dorpje Kasterlee (dit jaar op 19 dec.). Want, en iedereen die afgelopen zondag meeliep zal dit kunnen beamen, alle ingrediënten voor een hels spektakel waren aanwezig. Regen, modder, plassen, ongure toestanden. Enkel de sneeuw ontbrak nog. Zo heb ik voor het eerst door een vijver gelopen. Bleek echter om een uit de kluiten gewassen plas te gaan. Het woordje 'gewassen' lijkt hier trouwens niet echt op zijn plaats. Ik dacht in Terhulpen de zwaarste wedstrijd gelopen te hebben, maar ik moet mijn mening herzien. Het water maakt van je schoenen lood en de modder zuigt je dan ook nog eens vast. In het begin tracht je modder en plassen te ontwijken, maar dat was op de duur niet meer haalbaar. En naar het einde toe werd je nog over enkele heuvels gestuurd. Die waren echter wel van de watersnood gespaard gebleven. Lopende Flandriens! Zwaar, heel zwaar dus. Maar ondanks die ingrediënten is het toch weer een aanrader. De voldoening is des te groter. De douche nadien doet je eens zo goed, de Leffe smaakt eens zo lekker.
Het parcours werd de nacht ervoor nog aangepast omdat een heel stuk compleet onder water stond. Hetgeen maakte dat deze halve marathon geen 21,1 maar 19,7 km meette. Op die manier haalde ik dan ook bijna mijn objectief om er 1:45u over te doen. Het werd uiteindelijk 1:47:56u. Maar wel met het gevoel 25km gelopen te hebben.