De Gordel

Voor de vijfde maal fiets ik deze gordel rond Brussel. De laatste keer was wel 25 jaar geleden. Ik heb nog een Gordel gefietst die 'slecht' 90km lang was. Toen nog met een hoop vrienden, onvoorbereid, nu op mijn eentje, min of meer voorbereid.
Het weer zou schitterend worden en dat zouden we geweten hebben. Maar om 7 uur 's ochtends was het nog bijzonder stil als ik in Overijse vertrok. Dat was het ook nog in Sint-Genesius-Rode als ik er mij een uur later aanmeldde bij de controlepost. Een uur later pas, omdat ik na 3km reeds vergast werd op enkele duimspijkers. Ik heb wel mijn record 'banden vervangen' verbroken, het staat nu op 9 minuten. Ik was er dus op voorzien. De huidige politieke spanningen laten zich feller dan ooit in deze sportmanifestatie gelden. De wegwijzers waren zelfs overgeplakt. Blijkbaar is het voor menig Franstalige nog steeds een doorn in het oog dat Brussel door Vlaanderen 'omgord' is. Ik was trouwens niet de enige die de duimspijkers had ontmoet. Dat heb je als je zo vroeg vertrekt! Afgezien daarvan waren enkel de hellingen nog een 'hindernis'. De Alsemberg bv. In het begin was het nog tanden knarsen op deze lange hellingen, maar naar het einde toe begon elke molshoop door te wegen. Ik ben echter nooit uit het zadel moeten komen. En blijkbaar moet ik vooral op kracht rijden, want bergopwaarts stak ik menig fietser voorbij om daarna zelf weer ingehaald te worden. Het ontbreekt me nog wat aan souplesse. In Dilbeek, rond 9:00u, was het over de koppen lopen (fietsen?)! Vanaf dan was het ook merkelijk drukker op het parcours.

Pas na 70km, in Vilvoorde heb ik langer gestopt om te genieten van een aangeboden ijsje en mijn boterhammetjes. Nog 30km te gaan. De verzuring had al flink toegeslagen. In Zaventem werden we ook nog eens getrakteerd met een reeks bruggen zodat ik ook daar wat langer heb uitgerust. In Wezembeek-Oppem lieten ze ons verstaan dat de Gordel dit jaar 6km langer is. En mijn achterwerk deed me er dikwijls aan herinneren dat ik al een tijdje op het zadel zat. Nog enkele heuse hellingen. Maar als je dan het gemeentegrensbord van Overijse voorbijrijdt, dan steek je automatisch een tandje bij. De laatste 6 km waren gelukkig vlak. Net voor 13:00u had ik de Gordel rondgereden. Met enige fierheid aanvaarde ik de medaille. Ik moet als één der eersten zijn aangekomen, want mijn masseurs konden bijna niet geloven dat ik op de middag al 106km achter de kiezen had. Jawel, ik heb me eens goed laten verwennen. Daarna nog bergop naar de kerk van Overijse gefietst alwaar mijn auto geparkeerd stond. Ik ben niet met het openbaar vervoer gekomen omdat ik er anders pas om 9:00u zou toekomen. In volle bedrijvigheid dus.
Huiswaarts kerende heb ik moeten vechten tegen de vermoeidheid. Ik was dan ook blij dat ik spoedig thuis was. Na de douche een uurtje siësta en ik was nagenoeg weer de oude. Ik heb me daarna nog laten vangen aan de zon in een glas wijn. Heerlijk!

Toch wel een geslaagde training...