Ja wadde!

Het is me gelukt. Ik heb mijn portie adrenaline weer gehad.
Het begon allemaal al om 6:30u toen de wekker afging. Eigenlijk had ik die niet nodig want ik was al langer wakker.
In mijn rugzak zat alles al klaar voor de wissels. En daar komt toch wel wat bij kijken. Na een licht ontbijt, ben ik dan rustig naar wisselzone 2 gefietst. Ik heb er juist mijn pet moeten klaarleggen. Ik zou immers met mijn loopschoenen fietsen.
Dan zijn we in groep en met politiebegeleiding naar wisselzone 1 gereden, waar we ons dan rustig op de wissel zwemmen/fietsen konden voorbereiden en natuurlijk ook de wetsuit en andere attributen konden aandoen. De zon was al hevig van de partij. In zo'n zwart neopreenpakje loopt de temperatuur dan ook aardig op. De 'tewaterlating' volgde gelukkig snel. We zijn dus niet al duikend gestart. Om 9:00u klonk het startschot. En het gewriemel kon beginnen. Ik was nog niet goed gestart of ik kreeg al direct een trap in mijn gezicht (van een schoolslagzwemmer) waardoor mijn zwembril weer in mijn nek zat. Al watertrappelend terug over mijn ogen gezet. Na een paar slagen bleek de bril te lekken. Gelukkig kon ik daar wel staan en heb ik de bril netjes op zijn plaats kunnen zetten. Ik moet dan bij de laatsten geweest zijn. Geen paniek, rustig weer op dreef komen, lange bewegingen, om de drie slagen ademen. Zo heb ik er weer wat ingehaald. Zonder dat ik het wist was ik de eerste boei voorbij gezwommen en hield ik de tweede boei, waar we moesten draaien, aan voor de eerste. Daardoor botste ik op een draaiende zwemmer, wat mij deed beseffen dat ik al verder zat dan ik dacht. Vanaf dan is het vrijwel vlekkeloos gegaan. Ik heb er nog wat kunnen inhalen, en na 18min was ik uit het water.
Het lopen naar de fiets was wat moeizaam. Ik had ditmaal problemen om in mijn loopschoenen te geraken, waardoor ik kostbare minuten verloor.
Maar goed, eenmaal op de fiets heb ik eruit geperst wat erin zat. Ik stak er gelijk 3 voorbij. Een eindje verder kon ik in het wiel geraken van een jonge kerel op een mountainbike. Hij hield zo wat hetzelfde tempo aan als ik. Afwisselend hebben we 'gestayerd' en op die manier haalden we vlot meer dan 30km/u. Aan het kerkplein aangekomen zagen we al lopers!
In elke ronde haalde we nr. 108 weer in nadat hij steeds demareerde, tot hij in de derde en laatste ronde toegaf dat het hem niet lukte om van ons weg te komen. Zo kwamen we ruim binnen de tijd in wisselzone 2 aan.
En dan begon het pijnlijkste van het gebeuren. Het heeft meer dan 2km geduurd vooraleer de pijn over was en ik eindelijk mijn ritme kon vinden. Ik moet aardig wat in snelheid hebben ingeboet, maar in de tweede ronde heb ik dat deels kunnen goedmaken. Het is altijd wel een opsteker als je anderen kan inhalen zonder zelf ingehaald te worden.
Mijn vrouw en dochter konden mij dan na 1:28:09u dolgelukkig zien finishen aan het gemeentehuis. Ik was diep gegaan, maar enkele slokken water en stukken banaan hielpen me snel weer op kleur te komen.
En toen werd het pas echt warm! In de zinderende hitte zag ik de elite vrouwen aan zeker 40km/u voorbij zoeven. Op zo'n moment voel je je wel heel nederig.

Maar dit was een fantastisch avontuur en ik ga het zeker nog doen. Trouwens ik heb me al ingeschreven voor de 1/8 triatlon in Lommel op 08/08/2010.
En nu train ik zeker op de overgang fietsen/lopen.

Wat me wel opviel is dat de deelnemers merkelijk jonger zijn dan bij loopwedstrijden.  Blijkbaar spreekt dat de jeugd veel meer aan. En eerlijk gezegd kan ik dat wel geloven. Afwisselend is het zeker en dat maakt het juist zo plezierig.

Mijn deelname kadert eerder in het trainen op mijn volgende marathon. Zwemmen en fietsen moeten me flexibeler maken en bovendien meer stabiliteit in mijn bovenlichaam brengen. Ik heb van de nood een deugd gemaakt...