Hartslagmeter

Zo'n hartslagmeter is buiten mijn schoenen een onmisbaar voorwerp geworden. Het type waarover ik beschik registreert niet alleen de hartslag, maar via zijn ingebouwde GPS chip traceert het ook waar ik mij op de aardbol bevind. En dat op enkele meters nauwkeurig. Zelfs onder een zwaarbewolkte hemel en onder een dicht bladerdek blijft het traceren. Gecombineerd met de tijdsregistratie meet dat ding dus op elk tijdstip niet alleen je snelheid, maar, wat veel leuker is, ook de afgelegde afstand. De gevolgde weg is achteraf zelfs zichtbaar te maken in Google Earth. Nu ben ik het al gewoon, maar toen ik het voor de eerste keer gebruikte was ik daar altijd zwaar van onder de indruk.

Een hartslagmeter bestaat tegenwoordig uit een borstband die je net onder de borstspieren aanbrengt, en iets dat op een polshorloge lijkt. In feite heb ik het lang als polshorloge gebruikt. Draadloos communiceert de borstband op gecodeerde wijze met het polshorloge. Gecodeerd, anders zou je natuurlijk de hartslag van iemand anders, die vlak bij je loopt, registreren. De afgebeelde stick zorgt er in mijn geval voor dat je ook nog eens draadloos kan communiceren met je PC (of Mac). Van zodra je in de nabijheid komt, start automatisch het downloaden van de gegevens naar de computer.

Straks vertrek ik richting Nederland naar Valkensburg aan de Geul, net voorbij Maastricht. Voor ons jaarlijks clubevenement WS classic. Onder het thema van de Amstel Gold Race. WS staat voor Wilfried Silon, oprichter en bezieler van de MMC.

Dit maal heb ik er op gelet dat de hartslagmeter is opgeladen en dat ik hem mee heb!

Mijn logboek houdt dus nauwkeurig alle gegevens bij. Het enige wat ik nog moet toevoegen bij elke training is mijn gewicht gemeten net na het ontwaken.

Misschien begrijp je nu waarom ik zo aan dat ding gehecht ben ...