Master (2)

't Is nu officieel. Apetrots kan ik u melden dat ik sinds gisterenavond opgenomen ben in het gouden boek van de MMC en mag rondlopen met de felbegeerde Master-jacket. Helaas heb ik iet of wat mankend deze eer in ontvangst genomen. Ik sukkel nog altijd met een voetblessure. Ik tracht mijn conditie op peil te houden door meer te gaan zwemmen. Zo zwom ik gisteren een lange duur van 1:10u en 3.000m in het zwembad van Landen. Terwijl de andere MMC-ers 15km liepen. Dinsdag a.s. naar de sportarts. Hopelijk brengt deze wat duidelijkheid en een oplossing in deze materie.

Nieuwe steunzolen

Als het materiaal al vermoeiingsverschijnselen gaat vertonen, dan moet ik er wel de gevolgen van dragen! Na de trail van de Trèfle à 4 feuilles, afgelopen zondag, kroop een zeurende pijn in de zone net boven de tenen van m'n rechtervoet. Gisteren ermee naar de dokter. Verdict: steunzolen en loopschoenen vervangen.
En wachten tot de overbelasting genezen is. Kan 1 tot 2 weken duren.
Ik zal me dan maar meer toeleggen op het zwemmen.

Trèfle à 4 feuilles

Ja wadde. Ik heb me nog eens aan een trail gewaagd. Van in het begin nam ik me voor om bij Wanda W. te blijven. Ik wilde m'n hartslag laag houden, enkel op de hellingen mocht ik wat zotter doen. Oorspronkelijk dachten we beiden de 33km aan te kunnen, maar allerlei omstandigheden heeft ons doen stoppen na de tweede ronde bij 23km. Het werd dus een klavertje 2. Wanda was het moddergeploeter meer dan beu en ik begon weer pijn in mijn rechtervoet te voelen. Afgezien daarvan was dit weer een interessante ervaring en nog niet eens zo ver van huis (1,5u rijden).
Ik had op het schema van Tomas 25km staan. Ik heb 23,2km gelopen, en heb me netjes binnen de hartslagzones gehouden. Met z'n 520 hoogtemeters denk ik wel dat ik van een geslaagde training mag spreken. Ik deed er zo'n 3:14u over !
Met dank aan Johan om ons heen en terug naar en van Olne te voeren.

Bienwald Marathon

Omdat op mijn trainingsschema voor de 2 Oceans Ultramarathon een lange duur geprogrammeerd staat van 44km op 10 maart e.k., dacht ik van de nood een deugd te maken. Deze afstand is iets langer dan een marathon, laat ons dan toch een marathon lopen en een extra medaille rond de nek verdienen.
Het was wel eventjes zoeken want in dat WE is er niet veel aanbod in de onmiddellijke omgeving.
En zie daar, op 11 maart gaat in het noorden van het Zwarte Woud, meer bepaald in Kandel, de Bienwald Marathon door. Met zijn licht heuvelig parcours leek me dit de ideale trainingsloop.
Vermits dit toch wel een 4,5 uur rijden verwijderd ligt, kan ik onmogelijk nog op de zondag er naar toe trekken. Een mailtje naar mijn neefje in Saarbrücken bood de oplossing. We rijden er zaterdag naar toe, overnachten er en dan is het van daaruit nog een kleine 100km naar Kandel. Zo maak ik van de nood zelfs twee deugden. Een medaille extra en een familiebezoek aan een neef die ik al eventjes niet meer gezien heb.
De gedachte dat je een volledige marathon als training loopt, stemt je wel even tot nadenken...

Gelukkig nieuwjaar

Een nieuw jaar, tijd om eens terug te blikken op het voorbije jaar. Ik heb het jaar in stijl afgesloten met de Eindejaarscorrida van Leuven, waarin ik echter wat teleurstelde door net niet binnen het uur te eindigen. Zeer heuvelig parcours en de vermoeidheid van de Honolulu marathon zullen daar niet vreemd aan zijn!
2011 is het jaar van 3 marathons: Boston (4:04u), Berlijn (3:48u) en Honolulu (4:14u). Die laatste was er eigenlijk net iets te veel aan. Maar dat kwam vooral door de werkdruk die mijn voorbereiding zwaar hypothekeerde. Ik ben min of meer uitgeput het vliegtuig opgestapt en had maar een 3-tal dagen om op mijn positieven te komen wat een jetlag van 11 uur dan weer deels verhinderde!
2011 is ook het jaar van enkel PR's. Om te beginnen liep ik een marathon nog nooit zo snel (Berlijn, 3:48:28u). Geen 3 weken later kon ik de 10 mijlen in minder dan 1:20u afhaspelen (Lier, 1:19:11u) om dan een maand later het PR op de halve marathon ook scherper te stellen (Kasterlee, 1:47:03u). En dan zou ik bijna de 25km vergeten, die kon ik het snelst lopen in maart (Lier, 2:09:52u).
2011 is ook het jaar van mijn eerste kwart triatlons (Hamme en Zwin). Vooral de Zwintriatlon heb ik als enorm prettig en inspirerend ervaren.
2011 heeft ook wat tegenslagen gekend. Zo liep ik tijdens de marathon van Boston een knieblessure op, wat nadien het Iliotibiaal bandsyndroom bleek te zijn. Nog niet goed daarvan bekomen spring ik ongelukkig in het water bij de start van de 1/8 triatlon van Geel. Gevolg, enkele snijwonden onder en bovenop de rechterknie. De vermoeidheid zat in het lichaam en de resultaten bleven uit. Hetgeen me verplichte forfait te geven in de kwart triatlon van Brasschaat. Ik heb het dan wat rustiger aan gedaan en dat weerspiegelde zich stilaan in de uitslagen. Ik wist dat ik door een dalletje moest, het heeft even geduurd, maar ik ben er door geraakt.
2011 is in kilometers uitgedrukt een bijzonder lang jaar geworden. Ik liep zo'n 2.400km, fietste zo'n 1.781km en zwom zo'n 128km bijeen. Opvallend is wel dat ik meer km liep dan fietste.
2011 is ook het jaar van het behalen van de Master-titel bij de MMC! Ben ik bijzonder fier op!

2012 heeft ook weer nieuwe uitdagingen op het menu staan.
Er is daar de Two Oceans ultramarathon op 6 april in Kaapstad (Zuid-Afrika), die, met zijn 56km, maakt dat ik ook eens ga proeven van het ultralopen. Alleen het trainingsschema ervan maakt me al zenuwachtig. Gelukkig zal ik die klus niet alleen klaren, nog een paar andere prettig gestoorde MMC-clubleden delen deze nieuwe ervaring.
Op 22 juli wil ik klaar staan voor m'n eerste halve Ironman, met name de Antwerp Ironman 70.3. Na de Two Oceans zal ik me meer moeten toeleggen op het zwemmen, maar vooral op het fietsen. Het fietsparcours (90km) gaat grotendeels door de haven, en daar kan een sterke wind wel eens voor verrassingen zorgen.
Het najaar van 2012 is nog grotendeels onbeslist. Ik zou graag onder de 3:45u duiken op de marathon, en wellicht zal het daarom die van Amsterdam worden op 21 oktober.
Tussendoor nog de bergloop van Sierre naar Zinal op 12 augustus tijdens de eerste MMC-bootcamp aldaar. De kinderen zouden meegaan, onze laatste vakantie als gezin?

Kortom, het beloofd weer een boeiend jaar te worden. Professioneel ziet het er ook goed uit, alleen hoop ik dat ik beide kan blijven combineren en dat het niet ten koste van het gezinsleven gaat. Hetgeen ik meegemaakt heb tijdens de 3 weken voor mijn vertrek naar Hawaii was er duidelijk te veel aan. Wellicht was het inplannen van een 'vakantie' enkele dagen voor een bouwverlof dan toch geen goed idee!

Ik wens jullie allemaal een goede gezondheid. Je kan er aan werken, maar bepaalde factoren heb je niet in de hand en ik kan er van meespreken. De titel van mijn blog doet er mij regelmatig aan herinneren dat ik veel geluk heb gehad...