Vandaag stond er een weinig bemoedigend artikel in De Morgen. "Meer marathons, meer slachtoffers". En dit naar aanleiding van de drie doden in de marathon van Detroit en de dood van Jan Leyers broer in de marathon van Amsterdam.
Hoofdoorzaak: hartproblemen.
Ik weet niet welke achtergrond de 'slachtoffers' hadden, maar ik kan mij moeilijk van de indruk ontdoen dat zij weinig professionele begeleiding hebben gezocht, laat staan gekregen. Ikzelf train nu al meer dan een jaar voor deze marathon en liep daarvoor ook enkele jaren (weliswaar onderbroken door enkele 'ongemakken'). Om lid te worden van de MMC moet je om te beginnen een doktersattest kunnen voorleggen met de verzekering dat er geen aanwijzingen zijn om je niet geschikt te verklaren.
Bovendien wordt aan de hand van een inspanningstest duidelijk gemaakt wat jouw capaciteiten zijn en binnen welke grenzen je mag trainen. In het artikel staat vermeld dat "mensen aan een te hoog hartritme trainen". Dat is nu net wat de club wil vermijden. Bovendien wordt heel veel aandacht besteed aan voeding voor, tijdens en na de marathon. Dit om dehydratie te vermijden.
Misschien hoor ik wel bij de groep "Werkmensen die in een midlifecrisis belanden en hun slechte leefgewoonten op die manier proberen weg te werken. Ze vallen ten prooi aan overschatting en krijgen met fatale hartritmestoornissen te kampen."
Maar moest ik mezelf overschatten dan zou ik deze blog niet begonnen zijn.
Het valt me wel op hoeveel ongetrainden aan de start van bv de 10 miles van Antwerpen stonden. Het zijn juist die mensen die totaal van de kaart in de tunnel blijven liggen of aan het infuus moeten bij aankomst. En dan spreken we nog maar over 16 km. Als die mensen dan ook nog eens de marathon als normaal beschouwen dan belooft dat inderdaad weinig goeds.
Ik geef toe, het wordt soms afgespiegeld als zou iedereen een marathon kunnen lopen. Als je maar over genoeg discipline en wilskracht beschikt. Maar ze vergeten er ook bij te vermelden dat het ook veel tijd vraagt. Het lichaam heeft veel tijd nodig om gewoon te geraken aan deze bijzondere inspanning. Bezint eer je begint.
Laat je aub professioneel begeleiden. Er zijn op het internet genoeg trainingsschema's te vinden, maar ze zijn niet persoonlijk afgesteld. Een marathon lopen is een persoonlijke kwestie.
Ik begrijp de ongerustheid van de schrijvers van het artikel. De boodschap is duidelijk: dit is geen materie om vlotjes over te gaan. Loper met de pet zal nu niet meer zo licht over zijn voornemen heen gaan.
Lees ook dit artikel eens ...
Hoofdoorzaak: hartproblemen.
Ik weet niet welke achtergrond de 'slachtoffers' hadden, maar ik kan mij moeilijk van de indruk ontdoen dat zij weinig professionele begeleiding hebben gezocht, laat staan gekregen. Ikzelf train nu al meer dan een jaar voor deze marathon en liep daarvoor ook enkele jaren (weliswaar onderbroken door enkele 'ongemakken'). Om lid te worden van de MMC moet je om te beginnen een doktersattest kunnen voorleggen met de verzekering dat er geen aanwijzingen zijn om je niet geschikt te verklaren.
Misschien hoor ik wel bij de groep "Werkmensen die in een midlifecrisis belanden en hun slechte leefgewoonten op die manier proberen weg te werken. Ze vallen ten prooi aan overschatting en krijgen met fatale hartritmestoornissen te kampen."
Maar moest ik mezelf overschatten dan zou ik deze blog niet begonnen zijn.
Het valt me wel op hoeveel ongetrainden aan de start van bv de 10 miles van Antwerpen stonden. Het zijn juist die mensen die totaal van de kaart in de tunnel blijven liggen of aan het infuus moeten bij aankomst. En dan spreken we nog maar over 16 km. Als die mensen dan ook nog eens de marathon als normaal beschouwen dan belooft dat inderdaad weinig goeds.
Ik geef toe, het wordt soms afgespiegeld als zou iedereen een marathon kunnen lopen. Als je maar over genoeg discipline en wilskracht beschikt. Maar ze vergeten er ook bij te vermelden dat het ook veel tijd vraagt. Het lichaam heeft veel tijd nodig om gewoon te geraken aan deze bijzondere inspanning. Bezint eer je begint.
Laat je aub professioneel begeleiden. Er zijn op het internet genoeg trainingsschema's te vinden, maar ze zijn niet persoonlijk afgesteld. Een marathon lopen is een persoonlijke kwestie.
Ik begrijp de ongerustheid van de schrijvers van het artikel. De boodschap is duidelijk: dit is geen materie om vlotjes over te gaan. Loper met de pet zal nu niet meer zo licht over zijn voornemen heen gaan.
Lees ook dit artikel eens ...
Ondertussen vernam ik dat de broer van Jan Leyers serieus verkouden was. In die omstandigheden is het dus eigenlijk niet verstandig om aan zo'n inspanning te beginnen.
BeantwoordenVerwijderen