Rust

Mijn benen geven me voldoende signalen om te beseffen dat er overbelasting dreigt aan te komen. De linker knie zeurt, de kuiten protesteren, de rechtse hamstring trekt tegen en de liezen laten ook al van zich horen.
Ik ga een week looprust inlassen. Het zal voorlopig alleen bij zwemmen en fietsen blijven. Na die week evalueren we de zaak opnieuw.

Les Crêtes La Hulpoises

Met enkele andere dapperen van AC BREAK trotseerden we afgelopen zondag de 7 'kammen' rond het kasteel van Terhulpen. Het weer sloeg gelukkig net voor de start nog gunstig om, zodat we dit schitterende parcours in een verwarmende herfstzon konden beleven. Dit is werkelijk de mooiste loop die ik al gedaan heb. Door de uitlopers van het Zoniënwoud, om en in het domein van het kasteel en met een heerlijke folkloristische inslag. Ook de zwaarste die ik al gelopen heb. Je was nog niet bekomen van de ene helling of de volgende bood zich al aan. Af en toe had het ook iets weg van een veldcross, je zakte werkelijk tot aan je enkels in de modder. Ik heb me ook regelmatig moeten inhouden op de afdalingen uit schrik dat ik zou vallen op de glibberige kasseien. Van in het begin ben ik ook niet echt voluit gegaan omdat ik nog aan recupereren dacht. Uiteindelijk liep ik de 16,7km in 1:27:08u.

Voor wie van natuurschoon en herfstkleuren houdt en niet bang is van een hellingkje meer of minder is dit een echte aanrader. Volgend jaar opnieuw!

Voor wie wil proeven van de sfeer kan dat hier. Let in het begin van het filmpje op de accordeonist en vooral de drummer. Schitterend toch!

Jetlag

Ik ben nu van zaterdag geleden terug thuis en raak van die verdomde jetlag maar niet vanaf. 's Avonds raak ik moeilijk in slaap en 's morgens val ik om van de slaap. Gevolg: futloosheid en draaierigheid. Het werk begint er ook onder te lijden.
Straks mag ik weer lopen, misschien dat dit soelaas brengt.

Statistieken

Op deze site vond ik enkele leuke statistieken. Het effect van de hitte mag wel duidelijk zijn. De gemiddelde loper deed er zo maar eventjes 20 minuten langer over dan tijdens de vorige jaren.
Alleen in 2007 bleek het nog heter te zijn. Temperaturen tot 39°C. Toen heeft men de wedstrijd zelfs stopgezet. Het parcours werd op een gegeven moment serieus ingekort tot ±30km. Dat bleek nu niet nodig te zijn. De waterbevoorrading was er blijkbaar ook op voorzien. Nochtans hebben een duizendtal lopers toch moeten opgeven. Anderen zijn zelfs niet aan de start verschenen.

Opbrengst 'Een 10 op 10-10-10'

Ik weet niet wat jullie er van denken, maar ik wil mezelf graag een 10 op 10-10-10 geven. Deze sponsoractie heeft me werkelijk drijfkracht gegeven.

De inzetten varieerden van 1 tot 15€/minuut. Ik kreeg nog toezeggingen net voor en zelfs tijdens de marathon (zij het dan net na de start).

Dankzij de talrijke sponsors, hun milde bijdragen en mijn snellere tijd, klom de sponsoring tot het niet onaardige bedrag van 3.314€. Iets om best fier op te zijn. Het wetenschappelijk onderzoek naar de mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de ontstekingsreactie bij mensen met astma en bij inspanningsastma, zal er wel bij varen.

Het gemiddelde van de geschatte eindtijden lag op 3:54:29u. Met 3:44:00 en 4:00:00 als uitersten. Wat algemeen wijst op een voorzichtige inschatting. Mocht de hitte niet hebben toegeslagen dan zou het er wellicht allemaal nog gunstiger hebben uit uitgezien.

Mijn echtgenote kon mijn eindtijd het beste pronostikeren. Zij kent mij dan ook door en door! Maar omdat weinigen onder u dat zullen geloven heb ik nog een tweede exemplaar voorzien van het aandenken uit Chicago: een rijkelijk gevulde fotoreportage van deze schitterende stad. Deze gaat naar 2 zussen die op een eindtijd van 3:50:00 hebben ingezet. Hoe zij dit boek onder elkaar gaan verdelen is een open vraag.

Nogmaals hartelijk dank aan al mijn gulle sponsors.

Update 23-10-2010: De sponsorloop bracht uiteindelijk 3.400€ op.

De evaluatie

Terug thuis. Tijd om een evaluatie te maken. Ik heb de resultaten eens omgezet in de ons vertrouwde eenheden, namelijk km/u:

Vanaf km 30 is duidelijk de snelheid achteruit gegaan. Vanaf km 40 nam hij weer wat toe. De reden is gekend: de hitte. Een negatieve split was niet meer mogelijk. De tweede helft kostte mij meer tijd dan de eerste (± 5,5 min). Dan rijst de vraag of ik nog sneller had kunnen lopen moest het niet zo warm zijn geweest.

Soit, ik mag eigenlijk best heel tevreden zijn.

Waaraan heb ik dat te danken?

Beter getraind.

Twee snelheidstrainingen per week en dan nog een aantal wedstrijden hebben mijn basissnelheid aanzienlijk verhoogd. Dit schema zal ik zeker moeten aanhouden.

Verstandiger aangepakt.

Vermits het zeer warm zou worden heb ik getracht vooral te profiteren van de koelere ochtend om zo snel mogelijk voor de hitte binnen te zijn. Bij km 32 heeft de hitte me dan toch ingehaald.

Voeding.

De 3 dagen depleteren waren bijzonder koolhydraatarm. De drie volgende dagen heb ik me werkelijk volgepropt met KH's. Om het vocht- en zoutverlies wat te beperken heb ik dit maal niet op een korreltje zout gekeken. Bovendien startte ik de wedstrijd met een hypotone drank (zoutrijk). De rest van de wedstrijd liep ik dit keer enkel op gels en water. Het Marathonpack van Overstim's leek me een goede zet. Het heeft in ieder geval niet tegengewerkt.

Sponsoractie.

Zoals al gemeld zette me dit aan om voor een snelle tijd te gaan.

What's next?

De volgende marathon wordt die van Boston op 18-04-2011. Deze marathon is gekend door o.a. zijn zwaar parcours. Pas na 34 km gaat het eindelijk definitief bergaf. Op het moment dat de verzuring dreigt toe te slaan.

Mijn ambitie is dan ook om zeker even goed te doen. Meer heuveltrainingen zullen noodzakelijk worden.

Ook overweeg ik om in 2011 geen 2 maar 3 marathons te lopen. Naast Boston wordt dat dan zeker Berlijn (25-09-2011) en misschien Honolulu (11-12-2011)! De laatste eerder ingegeven door zijn exotisch gehalte. Hij gaat door als het bij ons al eens koud durft te worden!

Een mooie bekroning van het jaar 2011 zal ik al meemaken met de marathon van Berlijn. Deze zal namelijk mijn laatste in rij zijn van de 5 World Marathon Majors. Dan krijg je bij de MMC het 'Master'-statuut. Met de felbegeerde jacket als surplus.

Niet te vergeten de twee kwart triatlons. Hamme en Zwin. Wellicht ook deze van Brasschaat vermits in eigen dorp.

In 2012 plan ik mijn eerste 'ultraloop'. De 'Two Oceans Marathon' (08-04-2012) met een afstand van 56km over een aardig heuvelend parcours.

Uitdagingen genoeg dus ...

For a few Euros more

10-10-10: A date to remember. Het zou heet worden.
Extra kleding was inderdaad niet nodig, de wandeling om 6:45u naar de startcorrals kon al in aangename temperatuur gebeuren. Wel wat chaos aan de veel te smalle ingang van de 'seeded corrals', maar voor de rest puike organisatie. In de verte meende ik het Amerikaans volkslied te horen, wat er op kon wijzen dat de start niet ver meer af was. En ja, het was al 7:30u gepasseerd. De moment om het flesje hypotone drank op te drinken. 6 minuten later kon ook ik de startlijn passeren. Het parcours dook eerst de ondergrond in (waar normaal het verkeer zich grotendeels afspeelt waardoor het zo rustig lijkt bovengronds). Een wriemelende massa bewoog zich noordwaarts door de brede lanen van Chicago. Vermits het parcours nagenoeg vlak was kon je dat pas goed zien als je een brug over moest. De eerste 15 km liep ik met Paul mee, maar die bleek me dan toch wat te snel. Hij hield zich ook strak aan zijn wedstrijdschema en liep uiteindelijk een schitterende tijd: 3:41:55u. Een verbetering van zijn beste tijd met 16 minuten. Ook hij zou het moeilijk krijgen vanaf km 30. Zoals de meesten onder ons.

Onze supporters zouden ons op 4 plaatsen aanmoedigen, wat in de aankomende hitte welgekomen ankerpunten zouden blijken. Ik zat mooi op schema om op 3:45u te finishen. De gedachte dat dit het sponsorbedrag flink zou doen aanzwellen gaf me bij wijlen vleugels. Als wortel heeft het dus wel degelijk gewerkt. Na 1:52u was ik al halfweg. De warmte was nog best draagbaar en gemakkelijk te verteren door veel te drinken en overvloedig water over me heen te kappen. Op km 25 stak ik Greet en Frank voorbij. Maar naarmate het later werd nam de temperatuur ook toe en bovendien werd de schaduw bijzonder schaars. Op km 30 nog steeds op schema.

Op km 32 gaf de hitte me dan toch een dreun. Ik merkte duidelijk dat ik vertraagde. Op km 34 stonden onze supporters ons voor de 3e keer aan te moedigen en kon Geert mij een zonnebril toesteken (ik was de mijne blijkbaar verloren). Bijna gleed ik uit op een aantal bananenschillen. Ik kreeg steken in de rechterzijde. Verzuring van de ademhalingsspieren. Vanaf nu zou ik elke drankpost voorbij wandelen zodat ik rustig kon drinken, zo kon ik die steken ook wat beter verteren. Aan km 35 staken Greet en Frank me terug voorbij. Een kleine morele opdoffer, maar ik hield ze wel scherp in de gaten. Een aantal bruggen werden ons nog voorgeschoteld, maar vergeleken met de hitte was dit klein bier. Na mijl 23 keerde het parcours opnieuw richting downtown. De Willis-tower kwam weer in het vizier. De 24e mijl was gekenmerkt door een opzwepende stem ("only 2 miles to go") die me uiteindelijk weer op een hogere snelheid bracht. De gedachte dat het eigenlijk nog van onze bakker terug naar huis was, hielp ook wel. Een afstand die je elke dag wel doet!

Op km 40, na de 4e aanmoediging van onze dappere supporters, mijn laatste gelleke, eentje met cola, een extra booster dus, en jawel, ik raakte weer op dreef. Wellicht omdat het schaduwrijker werd naarmate we de hoge bebouwing doorliepen. Op km 41 nog een laatste drankpost. En dan het bordje '800m to go'. 'For a few Euros more' moet ik gedacht hebben en ik 'schoot' vooruit. Ik dacht dat ik Greet en Frank nog zou inhalen, maar die hadden wellicht ook hun stal geroken. Ik keek op mijn uurwerk, fantastisch, ik duik nog onder de 3:50. Door het dolle heen liep ik de eindmeet over. Niet te geloven 3:49:35u. De pijn maakte plaats voor een onvoorstelbaar gevoel van gelukzaligheid waardoor ik de tranen de vrije loop liet gaan. Ik ben onder de vier uur gedoken met voldoende reserve om duidelijk te maken dat het het niet om een gelukstreffer ging.

Ik liet me de dranken en bananen welgevallen. Wat verder op kwam ik nog andere van de club tegen. Die zaten al gelukzalig in het zonnetje uit te rusten. Greet en Frank kwamen daar bijna gelijktijdig aan. Greet was onderweg pijnlijk ten val gekomen en werd per rolstoel naar de Rode Kruistent gebracht voor verzorging. Moedige meid! Met Frank ben ik na de nodige fotoshooting, terug naar het hotel gewandeld. Daar hebben we onze supporters opgewacht op het terras van een winkeltje met café-allures (is me niet gans duidelijk).
Ongelofelijk verhalen heb ik daar gehoord. Bijna iedereen kreeg een dreun op km 30, zelfs vroeger. Menigeen heeft zijn ambities moeten laten varen en was al blij deze marathon zonder schade uitgelopen te hebben. Helaas heeft de jongste van de club de finish op 800 meter na niet gehaald. Moet frustrerend zijn. Maar gezien zijn leeftijd kan hij dat ruimschoots goedmaken.
Met het toekomen van de supporters kon de familyreunion dan toch doorgaan. Uiteindelijk ben ik terug naar de hotelkamer moeten gaan om te ... plassen. Door het vele drinken na de marathon had ik mijn blaas dan toch zo ver gekregen.
Meteen het bad in, van het bad het bed in, en zo komt het dat ik redelijk fris naar het avondmaal kon wandelen. M'n linkerknie (de geopereerde) deed wel pijn, mijn linker kuitspier was echter ongedeerd! Een stevige bloedblein sierde mijn rechter wijsteen (of hoe noem je die teen).
Ik mag me wel zeer gelukkig prijzen. Enkele anderen hadden toch ook nog hun besttijd verbeterd, maar ik had wel de grootste winst gemaakt.

Ik geef graag toe dat dit 'my day of glory' was.

Chicago Marathon Results

Plaats (totaal): 5.953 op 36.088 (aangekomen)

Plaats (geslacht): 4.619 op 19.946

Plaats (categorie 45-49j): 555 op 1.432

Race day

Ongelofelijk goed geslapen. De wekker heeft me moeten wekken om 5:00u. Eerst ontbeten (banaan in pannenkoek gerold) en dan nog tijd zat om me om te kleden en klaar te maken. Ditmaal zijn de tepels afgeplakt. Het zal behoorlijk warm worden en ik wil niet weten wat het effect van zweetzout is op afgeschuurde tepels.

Gisteren, tijdens de pastaparty, kregen we de raad om niet alleen ons petje nat te houden, maar zeker ook de binnenkant van onze armen en benen. Vermits we vroeg vertrekken (7:30u) zullen de eerste drie uur nog wel meevallen. Na de middag verwachten ze temperaturen tot 85°F (=30°C). Maar dan hoop ik al lang binnen te zijn.

Niet dat ik excuses zoek voor een mindere prestatie, ik zal er nog altijd voor gaan, maar de omstandigheden zijn dus niet echt optimaal. Voordeel is wel dat we geen extra kleding naar de start moeten meenemen en dat de 'Family reunion area' ongetwijfeld buiten zal zijn.

The day before

Vanmorgen pas wakker om 6u! 2 uur tijd om mij om te kleden voor een korte activatieloop van een 5-tal kilometer.

Daarna iets zoeken om koolhydraatrijk te ontbijten.

De rest van de dag was het rusten geblazen. Een boek lezen in Millenium park, een beetje rond kuieren, mensen gade slaan enz...

Hoogtepunt was wel de boottocht op de Chicago river met een toelichting bij het bezichtigen van de talrijke gebouwen langs de oevers. Echt wel de moeite. Het weer was er ook naar, het kwik haalde uiteindelijk vlotjes de 30°! Dat belooft voor morgen!

Nadien platte rust en mijn uitrusting voorbereiden en straks naar de pastaparty hier in de buurt.

Ik ben er helemaal klaar voor, alhoewel ik me een klein beetje zorgen maak over een zeurende pijn in de onderkant van mijn linkse kuitspier. Een uitgebreide behandeling met een spierpijn verzachtende zalf zal hopelijk voldoende zijn. Ik heb me een belangrijk doel gesteld en het woord 'opgeven' staat (nog) niet in mijn woordenboek!

Het is nu 18:11u plaatselijke tijd en nu is alles nog rustig ...

Chicago in 2 keer

Chicago, here we come ... again!

Na een lange vlucht van 9 uur keken we al uit naar de landing toen onze Boeing 747 zijn flappen uittrok en het landingsgestel ontplooide. Nog maar 50 meter boven de grond en het zou weldra zover zijn. Maar dan een kleine draai naar rechts, meer gas en we stegen weer op. De piloot meldde ons dat de landingsbaan plots was afgesloten en dat hij weer het luchtruim moest kiezen. Hij maakte van de nood een deugd en met een mooie bocht rond Chicago toonde hij ons de stad, met name zijn wolkenkrabers, van alle kanten. En met een wolkenloze hemel is dat geen onaardig zicht.
De tweede landingspoging was wel succesvol.
Al bij al een ervaring die onthaalt werd op zeer gemengde gevoelens.
Achteraf bleek men iemand betrapt te hebben die geen ID-bewijs kon voorleggen en uit paniek de tarmac opliep.

Als eerste kennismaking met Chicago kon dit al tellen...

DAG-TV op ATV

In een interview op de regionale televisieomroep ATV deed ik een finale oproep om mijn 'Een 10 op 10-10-10' sponsorloop te steunen.

Robin Vissenaekens vroeg me nadien of ik na de marathon wilde komen vertellen hoe het mij was 'verlopen' en wat de sponsoractie uiteindelijk opbracht.

We zullen eerst die marathon eens lopen ...

Wedstrijdschema

Kreeg gisteren volgende mailtje van onze coach Tomas:

"...

De fietstrainingen hebben je beenspieren meer duurkracht gegeven. Je lichaam is sterker geworden en kan dus meer aan.

Ik denk dat een mooie tijd mogelijk is in Chicago!
Hieronder vind je nog het laatste wedstrijdadvies die je voorbereiding op de marathon vervolledigt.

..."

Dat heeft me weer aan het rekenen gezet. Waarschijnlijk geen goed idee, maar ik ben nu toch al opgewonden. Als ik aan die intensiteiten een snelheid tegenover stel, dan kom ik uit op 3:45:06u. Maar de laatste kilometers moeten dan ook voluit kunnen gaan. En dat was met de twee vorige marathons niet het geval. Mijn hartslag bleef toen steken op 90%. De spieren wilde niet meer! Vermoeidheid en gebrek aan energie. Ik zal dan ook mijn glycogeenvoorraad (koolhydraten) mooi op peil moeten houden tijdens de wedstrijd met de nodige gels. En veel water drinken!

Feit is dat ik er wel sneller mag 'invliegen' ...

Volg me via SMS

Via deze link kan je ons online volgen.

Een achternaam ingeven volstaat al. Selecteer de juiste persoon en klik op 'Track'
Vul vervolgens uw GSM-nummer (op een correcte manier) in. Je moet kennelijk ook nog je land van herkomst met GSM-operator aangeven. Klik op 'Submit'. Een bevestigings-SMSje zal je gestuurd worden waarop je met 'YES' moet antwoorden. Ik ben niet zeker of de tussentijden ook geSMSt worden, maar toch zeker de eindtijd.

De start is om 8:00u plaatselijke tijd. Dat is dus om 15:00u GMT+2.

Ik wens jullie evenveel opwinding toe als ikzelf al heb ...

Pittig weekeinde

De training voor de Chicago Marathon zit er op. Meer trainen heeft geen enkele zin. Integendeel, het put je enkel nog maar uit en je moet juist fit en uitgerust aan de start verschijnen.

Nog een week van depleteren en bunkeren en dan is het zo ver. Om dit effect te vergroten heb ik er dit WE twee niet onaardige trainingen opzitten. Gisteren, zaterdag, een 22km snelle duurloop op het heuvelige parcours vanuit Brussegem rond de plantentuin van Meise.

En vandaag een 15km (eigenlijk maar 13,8km) tempoloop. Ik was niet van plan om nog een wedstrijd te lopen, maar heb me toch laten verleiden door de Bevrijdingsloop te Merksem. 3 rondes van 5km. Ditmaal wel degelijk als training. Het eerste kwartier aan 85%, de rest aan 95%. Toegegeven, naar het einde toe heb ik er nog een lap opgegeven. De cooling down heb ik voor na de wedstrijd gehouden door nog enkele toertjes op de piste uit te lopen. Zo kwam ik ook aan 1:20u training in het totaal. De organisatie verliep trouwens wel wat chaotisch, maar het schitterende weer maakte veel goed.

Vanaf morgen wordt het dus 3 dagen koolhydraatvrij (-arm) eten. Woensdag loop ik er de laatste koolhydraten nog uit en dan kan het bunkeren beginnen. Heerlijke periode.

Nog op woensdag wordt ik bij ATV verwacht voor een interview over mijn sponsoractie mbt het aanscherpen van mijn besttijd op de marathon van Chicago. Het zal worden uitgezonden op donderdag 7-10-10, terwijl ik op de vlieger zit naar de States. De sponsoring is ondertussen aardig opgelopen. Mocht ik mijn streefdoel van 3:52u halen, dan kan het astma-onderzoek zich gesterkt voelen met 2.400€ extra fondsen. Ik hoop met het interview dit bedrag in extremis nog (gevoelig) hoger te krijgen.

Het ligt aan mezelf dat ik de druk heb opgevoerd. Nu wordt ik toch wel een beetje zenuwachtig ...