35km/u

De Eneco 24 uur op het circuit van Zolder is een feit. Een aflossingswedstrijd (op enkele solo's na) voor ... fietsers. Onnodig te melden dat hier serieus gevlamd werd. Ik sloot mij aan bij een BrTC-ploegje van 8 man. Ieder dus 3 uur voor zijn rekening. Mijn eerste bijdrage was om 21:00u. De vorm zat goed en de kunst bestond er in een groepje op te zoeken om flink stayerend over de weg te zoeven. Alleen had ik het wat moeilijk met het nemen van de bochten en het optrekken daarna. Wat die gasten allemaal durven... Ik kon ze gelukkig nog net bijhouden. In die eerste sessie toch. Zo haalde ik vlot een gemiddelde van 35km/u met maxima tot bijna 50km/u. Het gaf me wel een bijzonder goed gevoel.

Er werd me duidelijk wat nachtrust gegund. Om 6:40u zou het weer aan mij zijn. Maar dan moest er blijkbaar iets gebeurd zijn tijdens mijn slaap, want om 5u werd ik gewekt met de mededeling dat het binnen 20min weer aan mij was. Uiteindelijk viel dat nog best mee. Tegen 6u kon ik het circuit weer op. De weinige slaap en de vermoeidheid van de dag ervoor eisten hun tol. Ik kon aanpikken op een groot peloton, maar moest het weer lossen na de eerste flinke bocht. Dan maar in een een groepje van 3. Ervoor zorgende dat vooral in de trajecten met wind tegen ik in het wiel kon hangen. Ik diende wel ruim meer dan een uur te rijden om de achterstand op het schema goed te maken. 40km tegen net geen 33km/u. Ook niet slecht voor mijn doen. 

Om 11:15u was het opnieuw aan mij. Ik trachtte ditmaal me vooraan in het peloton te nestelen, maar de vermoeidheid besliste er anders over. Na de bochten moest ik weer lossen. Gebrek aan ervaring? Nu goed, ik reed weer meer dan een uur en kon het gemiddelde zelfs optrekken tot net boven de 33km/u.

In vergelijking met de meeste andere groepsleden was ik eerder bij de tragere, maar laten we dat maar op mijn leeftijd steken...

Al bij al een leuke en uitdagende ervaring. Vooral de sfeer en de collegialiteit waren troef. Onze teamleader zorgde voor fouriers (bbq e.d.) en zelfs voor een mechanieker die mijn fiets nog eens netjes bijstelde. 

Ik ben moeten doorgaan nog voor het einde. Een andere verplichting stond nog op het programma. Gelukkig heb ik nog een siësta kunnen versieren alvorens daar naar toe te gaan. Anders was ik een wrak geweest. De erop volgende nacht was nog nooit zo verlossend geweest. Ik moest snel zijn of mijn linkerbeen lag niet mee in bed...

Bikefitting

Heb mijn fiets dan toch eens aan een professionele bikefitting onderworpen in Nottebohm Fitlab te Brecht.
De sessie start met een intakegesprek. De klachten, de verwachtingen e.d. worden in kaart gebracht. Dan volgt een biomechanische 'studie' van het lichaam. Zaken als flexibiliteit, vormspanning, spierkracht e.d. worden gemeten en eveneens inzichtelijk gemaakt. Vervolgens worden de karakteristieken van mijn fiets overgezet op de testfiets. Via videoanalyse worden dan de verschillende houdingsparameters opgemeten. Zo is de maximale hoek tussen dijbeen en onderbeen al een belangrijke parameter voor een goede houding. Deze zou tussen de 145° en 155° moeten zijn. Naast de positie van het zadel wordt ook deze van het stuur aangepast. Zodat ook de hoek tussen bovenlichaam en dijbeen optimaal wordt. Voor triatleten wordt zelfs het opzetstuur mee in rekening gebracht. Het is daarbij belangrijk dat de knieën comfortabel onder het bovenlichaam blijven. Voorts is de helling van het zadel ook wel belangrijk om zadelpijnen zoveel mogelijk te vermijden. De breedte van het stuur bepaald of je schouderpijnen zal krijgen.
Een belangrijke ingreep bij mij was wel het toevoegen van pads en wiggen in de rechterschoen en onder het schoenplaatje. Dit moet vermijden dat mijn knie bij het plooien te veel naar binnen slaagt waardoor er te veel spanning op mijn iliotibiale band komt. Een ingreep die de kans op de fameuze runnersknee moet voorkomen.
Daarnaast kreeg ik nog enkele oefeningen mee om de samenwerking van hamstrings en de bekkenspieren te verbeteren wat de kans op knieblessures ook nog eens moet verminderen.

Al bij al heeft deze hele sessie zo'n 2,5 uur geduurd en werden de meeste aanpassingen aan mijn fiets meteen doorgevoerd. Het inkorten van de stuurpen en het verlagen van het stuur zal door een fietsenmaker moeten gebeuren.

Ik kan iedereen, die meer uit zijn fiets wil halen, zo'n onderzoek warm aanbevelen.

Watermolentriatlon Hamme

Mijn eerste 1/4 triatlon is een feit. Weliswaar met afwijkende afstanden. 1.350m zwemmen, 35km fietsen en 10km lopen.
Ditmaal verliep alles volgens het boekje. Zelfs de weergoden waren ons goedgezind. Enkel een korte hevige bui terwijl we in wetsuit stonden te wachten om het water in te mogen. Daarna alleen maar droog weer en af en toe zelfs even het zonnetje erdoor.
Ik had me speciaal een nieuw zwembrilletje aangeschaft want de vorige waren al helemaal troebel en ik wilde echt niet de boeien missen. Ofschoon ik als enige van de BrTC-club naar hier afzakte kon ik toch genieten van het gezelschap van enkele MMC-leden. Zij bleken aan hun doop toe te zijn. Knap, meteen een 1/4 triatlon.
Bij het zwemmen heb ik me toch even miskeken op de afstand. Blijkbaar betrof het 1,5 toer met dus 3x rond een boei zwemmen, ipv maar 2 keer. Gelukkig was ik na de knal zeer rustig vertrokken. Ik dacht daarmee voldoende energie te doseren voor de fietsproef. Maar eigenlijk heb ik me teveel ingehouden, want ik had nog duidelijk genoeg armslag over in het laatste rechte stuk. Volgens mij had ik hier gemakkelijk 2 minuten sneller kunnen eindigen. Soit. De wissel verliep eigenlijk vrij vlot. Ik moest wel een kleine duizeligheid verwerken, maar dat viel best mee. Alleen geraakte ik ditmaal niet zo vlot in de reeds ingeklikte schoenen. Niet echt een drama want het bood me de gelegenheid om direct in het wiel van een aanzoevende atleet in te pikken. Gelukkig, want het was een aardig stukje tegen de wind in. Eenmaal de school door, stonden ons nog 2 ronden te wachten. Daarvan kon ik mij nog bijtijds in een groepje aansluiten om de tegenwind gemakkelijker te kunnen trotseren. De laatste ronde was ik echter wel op mezelf aangewezen. Dat heb je als je in de bochten niet meer kunt aansluiten op de groep.
De wissel naar het lopen was zelfs nog vlotter. Het kostte me helaas 2 van de 3 rondes om echt op dreef te geraken. Halfweg de derde ronde kreeg ik aanmoedigingen van Lieve V. die me op haar fiets vergezelde naar de finish. En met elke kilometer die toen verstreek ben ik een kilometer per uur sneller gaan lopen. Nog een drietal atleten heb ik daarmee kunnen inhalen. Ik liep de school weer binnen en klokte af op 2:42:11u. De andere MMC-ers waren allen enkele minuten eerder aangekomen. Hun ervaringen varieerde van 'geweldig' tot 'heb het toch wel onderschat'.

Maar ik heb er ditmaal wel een zeer goed gevoel aan over gehouden.

EY Classic

En ook deze 125km fietsomloop heb ik goed verteerd. Ik heb me overhaald om met de Pro's van het Unizo Cycling Team mee te rijden en dat is me gelukkig niet tegengevallen. Integendeel, dit smaakte naar nog. Conditioneel zit het blijkbaar goed. Tijdens zo'n lange fietstocht komt het er op aan om zeker niet zonder brandstof te vallen. Genoeg drinken en het aanbod op de bevoorradingen zeker niet afslaan. In het verleden heb ik al meermaals mee gemaakt dat ik de man met de hamer tegen kwam. Gelukkig overkomt me dat nu niet meer.
We hebben bovendien nog veel geluk gehad met het weer. Om 8:00u regende het nog een beetje, maar voor de rest van de dag is het bij zwaar bewolkt gebleven.

En daarmee heb ik weer eens een grens verlegd. Ik fietste nog nooit zo lang. Met het stukje naar De Zeurt in Schoten en na de tocht hetzelfde stukje terug, zat ik zelfs op 134km. En dat bij een gemiddelde snelheid van zo'n 28km/u.

Kapellekesloop

Ik denk dat het ergste geleden is. Donderdag liep ik 10km in minder dan een uur en gemiddeld op minder dan 90% van mijn overslagpols. Gisteren, tijdens de Kapellekesloop in Minderhout, deed ik er nog een schepje bovenop door de 10,55km te voltooien in minder dan 50 min. Helaas was ik mijn hartslagmeter (weer) vergeten, maar het gevoel was geweldig. De eerste 2km liet ik iedereen begaan, om dan het tempo stevig op te voeren en mij van bij de laatsten naar ergens in het midden toe te werken.

Deze uitslag had ik echt wel nodig. Het psychologische effect is enorm. Ik weet nu dat ik het nog kan en dat, mits de nodige training natuurlijk, verbetering nog steeds mogelijk is. Bovendien werkt het sporten weer tegen de stress wat het voorheen alleen maar verergerde.

Ik mag dus weer durven dromen...

Trouwens, deze Kapellekesloop is echt wel goed georganiseerd en de ambiance is heerlijk.