Heb mijn fiets dan toch eens aan een professionele bikefitting onderworpen in Nottebohm Fitlab te Brecht.
De sessie start met een intakegesprek. De klachten, de verwachtingen e.d. worden in kaart gebracht. Dan volgt een biomechanische 'studie' van het lichaam. Zaken als flexibiliteit, vormspanning, spierkracht e.d. worden gemeten en eveneens inzichtelijk gemaakt. Vervolgens worden de karakteristieken van mijn fiets overgezet op de testfiets. Via videoanalyse worden dan de verschillende houdingsparameters opgemeten. Zo is de maximale hoek tussen dijbeen en onderbeen al een belangrijke parameter voor een goede houding. Deze zou tussen de 145° en 155° moeten zijn. Naast de positie van het zadel wordt ook deze van het stuur aangepast. Zodat ook de hoek tussen bovenlichaam en dijbeen optimaal wordt. Voor triatleten wordt zelfs het opzetstuur mee in rekening gebracht. Het is daarbij belangrijk dat de knieën comfortabel onder het bovenlichaam blijven. Voorts is de helling van het zadel ook wel belangrijk om zadelpijnen zoveel mogelijk te vermijden. De breedte van het stuur bepaald of je schouderpijnen zal krijgen.
Een belangrijke ingreep bij mij was wel het toevoegen van pads en wiggen in de rechterschoen en onder het schoenplaatje. Dit moet vermijden dat mijn knie bij het plooien te veel naar binnen slaagt waardoor er te veel spanning op mijn iliotibiale band komt. Een ingreep die de kans op de fameuze runnersknee moet voorkomen.
Daarnaast kreeg ik nog enkele oefeningen mee om de samenwerking van hamstrings en de bekkenspieren te verbeteren wat de kans op knieblessures ook nog eens moet verminderen.
Al bij al heeft deze hele sessie zo'n 2,5 uur geduurd en werden de meeste aanpassingen aan mijn fiets meteen doorgevoerd. Het inkorten van de stuurpen en het verlagen van het stuur zal door een fietsenmaker moeten gebeuren.
Ik kan iedereen, die meer uit zijn fiets wil halen, zo'n onderzoek warm aanbevelen.
De sessie start met een intakegesprek. De klachten, de verwachtingen e.d. worden in kaart gebracht. Dan volgt een biomechanische 'studie' van het lichaam. Zaken als flexibiliteit, vormspanning, spierkracht e.d. worden gemeten en eveneens inzichtelijk gemaakt. Vervolgens worden de karakteristieken van mijn fiets overgezet op de testfiets. Via videoanalyse worden dan de verschillende houdingsparameters opgemeten. Zo is de maximale hoek tussen dijbeen en onderbeen al een belangrijke parameter voor een goede houding. Deze zou tussen de 145° en 155° moeten zijn. Naast de positie van het zadel wordt ook deze van het stuur aangepast. Zodat ook de hoek tussen bovenlichaam en dijbeen optimaal wordt. Voor triatleten wordt zelfs het opzetstuur mee in rekening gebracht. Het is daarbij belangrijk dat de knieën comfortabel onder het bovenlichaam blijven. Voorts is de helling van het zadel ook wel belangrijk om zadelpijnen zoveel mogelijk te vermijden. De breedte van het stuur bepaald of je schouderpijnen zal krijgen.
Een belangrijke ingreep bij mij was wel het toevoegen van pads en wiggen in de rechterschoen en onder het schoenplaatje. Dit moet vermijden dat mijn knie bij het plooien te veel naar binnen slaagt waardoor er te veel spanning op mijn iliotibiale band komt. Een ingreep die de kans op de fameuze runnersknee moet voorkomen.
Daarnaast kreeg ik nog enkele oefeningen mee om de samenwerking van hamstrings en de bekkenspieren te verbeteren wat de kans op knieblessures ook nog eens moet verminderen.
Al bij al heeft deze hele sessie zo'n 2,5 uur geduurd en werden de meeste aanpassingen aan mijn fiets meteen doorgevoerd. Het inkorten van de stuurpen en het verlagen van het stuur zal door een fietsenmaker moeten gebeuren.
Ik kan iedereen, die meer uit zijn fiets wil halen, zo'n onderzoek warm aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten