Marathon des Alpes-Maritimes

Nu ik de voorjaarsmarathon(s) hebben moeten laten vallen, denken we toch al aan de volgende. En de keuze is gemaakt. Het wordt de Marathon des Alpes-Maritimes. Langsheen de Franse rivièra. Dit jaar op 4 november. Hopelijk is het weer ons dan nog gunstig gezind.

Helaas !!

De pijnlijke gevolgen van de stressfractuur blijven aanhouden. Ik heb dan maar besloten om mijn deelnames aan de marathon van Bienwald en de ultramarathon 2 Oceans in Kaapstad af te zeggen. In plaats daarvan doe ik er mee aan de halve marathon die gelijktijdig doorgaat. Dat geeft me nog 4 weken extra looprust. Normaal moet ik op een week tijd wel klaar staan voor die 21km. Tenminste als die stressfractuur dan volledig genezen is...
Ik ga me nu concentreren op mijn volgende doel nl. de halve IronMan van Antwerpen. Daarvoor ben ik nu al de fiets opgesprongen, hetgeen ik pas van plan was na de marathon. Samen met het zwemmen moet dit mijn conditie op peil houden. Van de nood een deugd maken: ik train nu beduidend meer in de 2 disciplines waar ik wat zwakker in ben.

Geluk bij een ongeluk ?

We zullen deze periode maar gunstig bekijken om de moed er in te houden.
Een stressfractuur hebben is niet bepaald leuk, zoals alle andere blessures trouwens. Niet dat ik er op gebrand was, maar de periode waarin ik dien te revalideren kon ik niet beter kiezen. 2 weken aanhoudende vries en daarna ziekte verplichtte me toch om binnen te blijven. Nadat ik meer dan 2 weken geen pijn meer voelde heb ik vorig WE (11 en 12/02) met succes weer kunnen lopen. Maar de maandag erop voelde ik weer pijn in mijn rechtervoet. Echter op een andere plaats. Toch wel beangstigend. Ben ik dan toch te vroeg beginnen lopen? Of is het een compensatiepijn omdat ik onbewust anders liep dan voor de blessure?
In ieder geval zoek ik nu wel de crosstrainer op en vermits het weer wat milder is geworden spring ik weer de fiets op.

4.000 m

Lopen wil voorlopig niet meer lukken maar in het water vind ik voldoende compensatie.
Vandaag een lange duur zwem van meer dan 4km. 1:44u. Traag maar zeker.

Stressfractuur

Het bezoekje aan de sportarts van dinsdagavond was ontnuchterend! Stressfractuur in één van de middenvoetsbeentjes. Enkel laten rusten helpt. 4 tot 6 weken out ! Gelukkig zijn er al 2 gepasseerd. Bovendien doet het al een pak minder zeer, zodat ik denk dat ik weldra ook zal kunnen fietsen naast het zwemmen. Want ik moet echt de cardiovasculaire duurtrainingen aanhouden en zelfs in lengte laten toenemen om een conditie terugval tegen te gaan. De marathon als training op 26/02 (sorry Chris !) zal ik mogen vergeten. Die van 11/03 zou nog moeten lukken. 9 weken voor de ultramarathon is dit dus een dikke tegenslag. Hopen dat het na 3 à 4 weken over is en dat ik me toch naar de startstreep kan begeven. Anders ga ik mee als supporter en wordt het wellicht iets voor volgend jaar !