2011 ...

... staat voor de deur. Het moment om eens terug te blikken naar het jaar 2010 op sportief vlak.
In 2010 liep ik in totaal zo'n 2.364 km bij elkaar waarover ik 243 uur deed en wat me 183.400 kcal aan energie kostte. Vandaag heb ik 2010 afgesloten met een pittige intervaltraining.
Ik nam deel aan 27 wedstrijden waarvan 2 marathons en 3 1/8 triatlons. Na de marathon van Londen had ik me voorgenomen om onder de 4 uur te duiken en heb me daarom eveneens in het zwemmen en fietsen gestort. Mede door de sponsoractie heb ik mijn ambitie kunnen waarmaken. Ik liep de marathon van Chicago in 3:49:35u.
Op de kortere afstanden slaagde ik erin om 13km/u gemiddeld aan te houden op de 10km. Ik dook onder het uur bij de 12km afstanden. Sinds de marathon van Londen heb ik kennelijk een flinke vooruitgang gemaakt. Enkel op de 10 mijlen slaagde ik niet om onder 1:20u te geraken. Sinds november is het weer echter zo slecht geworden dat een normale wedstrijd lopen er niet meer in zat. Was het geen wateroverlast dan was het sneeuw, smeltende sneeuw, sneeuwstormen en nog van dat fraais. Maar de recentste lactaattest, die wel in normale omstandigheden kon doorgaan, bewijst dat ik best de lat hoger mag leggen voor 2011.

2010 was ook het jaar van mijn eerste kennismaking met triatlons. Ik leerde voldoende crawl zwemmen om de 750m aan te kunnen. Ik kocht een nieuwe fiets om de snelheid en duurkracht op te kunnen drijven. Ik ervoer dat de wissels best stresserend kunnen zijn en dat de overgang van fietsen naar lopen pijnlijk verloopt. Maar het ging me hoe langer hoe beter af. Vanaf mei 2010 zwom ik in totaal meer dan 20km (zonder die van de lessen stijlverbetering mee te tellen) en fietste meer dan 1.090km.

Dit alles maakt dat ik nieuwe ambities koester voor 2011. De volgende marathon, die van Boston wil ik nog beter doen. Wellicht is 3:35u wat hoog gegrepen, maar mijn vader (zaliger) zei altijd: "Je moet de pijl altijd hoger mikken want hij zakt toch onderweg." Mijn vader was een wijs man.
In september neem ik dan deel aan de marathon van Berlijn. Wat me waarschijnlijk niet in Boston zal lukken, zal me voldoende uitdaging geven om het in Berlijn wel voor elkaar te spelen.
De 10 mijlen moeten nu in minder dan 1:20u kunnen afgehandeld worden.
En wat de triatlons betreft, daar wil ik de lat ook iets hoger leggen. Niet zozeer naar tijd toe, maar eerder naar afstand. Ik wil minstens 3 kwart triatlons doen. Brasschaat, Hamme en Zwin.

Allemaal om gezond, energiek en goed geluimd het nieuwe jaar 2011 door te komen en met nog veel meer goesting het jaar 2012 aan te vatten.

Ik wens iedereen een fantastisch, hoopvol en verfrissend 2011 toe.

Lopen als therapie

Is het nu omdat ik toch wat ouder wordt dat ik niet meer zo goed tegen stress kan? Er is weer een bouwverlof in het zicht en blijkbaar valt de wereld daarna weer stil. Zowel tegen de zomervakantie als nu tegen de kerstvakantie. Ik heb een overvolle agenda, de deadlines stapelen zich op en tot overmaat van ramp is mijn plotter defect geraakt.
Soms is het zo erg dat ik naar mijn loopschoenen vlucht en er voor een dik uurtje uittrek. In de sneeuw. Zalig. Het vraagt wel minstens een uur om de spanning weg te voelen glijden.

En dan overlijdt plotseling een zeer dierbaar iemand... Ook dan blijkt het lopen therapeutisch te werken. Het verdriet blijft wel, maar het wordt uitgespreid en dragelijker gemaakt. Ik kan weer alles een plaats geven en de leuke herinneringen verdringen de afwezigheid.

SportUp for Life

Serge Van Autreve, kok en ultraloper, liep gisteren van het Glazen Huis in Eindhoven naar dat van Antwerpen op de Groenplaats. En dit onder de naam SportUp for Life, de verwijzing naar Music for Life mag duidelijk zijn. We pikten aan tijdens zijn doortocht in Brasschaat. Hij liep toen al 110km in barre weersomstandigheden. We vergezelden hem tot aan de aankomst, nog 17,6km. Het begon weer te sneeuwen. De wegen lagen er verdomd glad bij. Op verse sneeuw lopen viel nog best mee. Sfeer alom. Onder politiebegeleiding liepen we een groot stuk van de Bredabaan en de Singel af, langs het sportpaleis. Jawel, in 't midden van de weg. Aan de Dageraadplaats vergezelde ons een bandje opgesteld onder een tentje op een grote pick-up. Schitterend. Om 5uur was Serge in Eindhoven gestart, rond 7u 's avonds kwam hij in Antwerpen aan. 130km aan 1 stuk!

De terugkeer naar huis verliep een pak minder voorspoedig. De tramspoorwissel na de brug van 't sportpaleis was kennelijk vastgevroren (of vast gesneeuwd?). Waardoor ik moest overstappen op de bus, die na lang wachten er uiteindelijk dan toch aankwam. Heb ik daar even koud geleden. Aan het Boekenbergpark heeft mijn vrouwtje me opgewacht. Een warm bad vergezeld van een glas Gluhwein haalden vlug de restjes kou uit mijn lichaam.

En daarmee liep ik drie dagen achtereen door de sneeuw. Waarvan 1 wedstrijd, de MMC Kerstcross. Prachtig maar letterlijk adembenemend spektakel. En het zou nog niet gedaan zijn!

Lactaattest

Ik kreeg vandaag de resultaten binnen van de lactaattest die ik op afgelopen maandag 'onderging' in de sportkliniek van Nottebohm te Brecht. Bijzonder bemoedigend!
In maart haalde ik met moeite 15 minuten, nu zelfs 23 minuten. Ik ben blijkbaar wel wat zwaarder geworden (78,4kg), maar mijn vetpercentage is afgenomen (18,1%). Waarschijnlijk meer spierweefsel aangemaakt door het vele zwemmen. Zoals ik al vermoedde is mijn overslagpols gestegen naar 172 bpm bij een snelheid van 14,3km/u. VO2max klom naar 48,6 ml/min/kg. De aerobe drempel ligt nu op 156 bpm bij een snelheid van 12km/u. Eigenlijk toch fantastisch wat je kan bereiken door gericht te trainen.
Alleen laat de lenigheid te wensen over. Daar moet ik aan werken!
Ik heb ondertussen het ambitieniveau voor de marathon van Boston nog eens aangescherpt: 3:35u. Daarvoor moet mijn VO2max boven de 50 ml/min/kg geraken. Dat kan alleen maar door zware intervaltrainingen!
Het nieuwe marathonschema van Tomas, dat ik onlangs mocht ontvangen, is daar dan ook aardig in voorzien!

Ik weet wat me te wachten staat...

Glad

Afgelopen WE mag wel het WE van de slippertjes genoemd worden. Alhoewel ik ditmaal niet gevallen ben. En wat me nog het meeste opviel is dat je nog behoorlijk kan lopen op verse sneeuw. Ik was zaterdag wel een half uur te laat in Gent en heb dat mogen bekopen met een latere start en een sneeuwstorm er boven op. De andere zaten toen al lekker binnen. Toch liep ik de 8km rond de vijver van de Blaarmeersen (ipv 10km rond de watersportbaan) in ietsje minder dan 41 minuten.
Zondag zette de dooi in en was het ongemeen glad op het parcours in Beveren. Omdat we hier geen hellingen hebben, maken we ze zelf wel, moeten ze in Beveren gedacht hebben! En de Finse piste gaat er dan ook mooi overheen. Maar ondanks het zware traject heb ik mijn besttijd op de 10 miles toch met meer dan anderhalve minuut kunnen scherper stellen! Weer te snel gestart. Dat heb je als er bijna alleen maar 'echte' atleten aan de start verschijnen. Ik werd uiteindelijk 32e van de 41 die zijn aangekomen.

Koude drukte

Professioneel zo druk dat het lopen uitblijft! Niet van mijn gewoonte. Maar anderzijds komt het wel goed uit omdat het stenen uit de grond vriest en het zo glad is dat het onverantwoord is om te lopen. Vorig winter ben ik twee maal onderuit gegaan en dat deed echt geen deugd. Moet ik me dan toch een loopband aanschaffen?
Morgen is er de MMC 10km clubwedstrijd en ze verwachten ook nog eens pakken sneeuw. Of ik er dan al geraak, 't is in Gent te doen, is nog de vraag. Of we comfortabel kunnen lopen is een andere vraag, laat staan dat we er een nieuwe PR kunnen uitslaan.
Gelukkig ben ik nog gaan zwemmen en fietsen (op de rollen, lekker warm binnen), zodat daarmee toch nog wat aan de conditie werd gewerkt.

Nu ik van thuis uit werk ben ik met zulke dagen wel content dat ik de baan niet op moet. Sta maar eens in een 600km lange file ...