Op woensdag 4 september was het weer een hoogdag in Knokke en Sluis. Ik mocht daar weer deel van uit maken. Het weer was ronduit schitterend en de sfeer zat er weer goed in.
Zwemmen ging naar mijn mening vrij vlot, maar blijkbaar deed ik er ongewoon lang over. Meer dan 24 minuten voor een afstand van 1km! Daar is dus nog behoorlijk wat werk aan. Het viel me wel op dat ik ditmaal niet duizelde in de wissel. Ik nam de tijd om me goed in te smeren, want de zon was behoorlijk aan het branden.
Fietsen daarentegen ging me beter af. Ik stak Paul VE voorbij, die af te rekenen had met een lekke band. De wind was minder krachtig dan gewoonlijk en kwam uit een gunstigere richting zodat we toch wat meer wind mee hadden dan tegen. Ik maakte echter de fout om te zwaar te gaan trappen, wat wel de snelheid ten goede kwam, maar zeker niet de vermoeidheid in de benen. Want na 45km en 1u26' zwoegen stonden er nog 10km lopen op het menu. Ik haalde bij het fietsen toch mooi een gemiddelde van 31km/u. In de wissel trok ik weer een minuutje uit om me goed in te smeren. Verbranden door de zon was me deze wedstrijd niet waard.
Van zodra het de dijk oplopen was, voelde ik het al, dit ging een zware loopproef worden. De benen voelde helemaal niet lekker aan. En zo geschiedde, Paul VE kon me al lopende weer inhalen. Vertragen ging niet tenzij ik zou wandelen. Heel mijn systeem riep om te stoppen, maar ik hield dapper vol wetende dat de finish de bevrijding zou betekenen en ik de pijn weer snel zou relativeren. En ja, na bijna dik een uur lopen was ik weer een overwinning op mezelf rijker. 2u56'! 4 minuten trager dan vorig jaar. De tijd die ik met het fietsen had gewonnen moest ik dubbel en dik teruggeven bij het lopen. Of zat de vermoeidheid van de Kapittelloop nog in m'n benen?
Maar niet getreurd, ik kon weer genieten van een rijkelijk buffet en een heerlijk zonnetje. Hier aan de kust was het echt genieten terwijl ze in het binnenland aan het wegsmelten waren.
Volgend jaar nog eens, maar dan toch maar oppassen op de fiets...
