Om een reactie te kunnen plaatsen moet u beschikken over een (Google-)account. Deze is gratis en gemakkelijk zelf aan te maken.

dinsdag 22 oktober 2013

Reims marathon

Reims, de stad in de Champagnestreek. Voor het 25-jarig bestaan van de MMC een meer dan gepaste uitvalsbasis.
En eigenlijk was ik deze feesteditie marathon gestart met het gedacht flink wat van mijn beste tijd af te kunnen knabbelen. Maar helaas... zal later blijken. Nochtans heb ik een mooie wedstrijd gelopen en was ik enigszins verbaasd dat het 'dat maar was'.
Daags ervoor heb ik nog lang met onze loopcoach overlegd wat de beste strategie zou zijn. Al snel besloten we dat 3u30' te hoog gegrepen zou zijn, maar dat 3u35' wel in mijn mogelijkheden lag. Die zondag is ogenschijnlijk droog begonnen, maar schijn bedriegt. De luchtvochtigheid was beduidend hoger dan anders, en dat zouden we geweten hebben. Het zweet parelde al na 1 km op mij hoofd. Ik vervoegde het groepje rond Christophe en William die ostentatief zouden hazen voor zij die op een tijd van 3u29' mikte. Hun 'oren' en 'staartje' lieten niets aan de verbeelding over. Nog geen 2 km na het startschot had ik al begrepen dat hun tempo me te hoog lag. Ik liet me dan ook wegzakken van dit 'ambitieuze' gezelschap. D.G. en P.W. dachten daar net hetzelfde over en zo liepen we ook vrij lang samen tot na de splitsing van de halve en de hele marathon. P. moest zich laten terugzakken terwijl ik nog net het tempo van D. aankon. Na 30km moest ik haar echter laten gaan. Kort daarna werd ik voorbij gestoken door achtereenvolgens J.V. en P.L., maar het kon me niet echt deren.
Het was echt knokken tegen de wind in en wat later kregen we er nog een flinke regenbui bovenop. Die kwam eigenlijk eerder als een verlossing, want na zo'n 5 minuten was het al weer droog en kwam de zon er stilletjes aan door. De luchtvochtigheid nam dan ook merkelijk af. Groot was dan ook mijn verwondering als ik rond km 35 P. weer kon oppikken en wat later J. die duidelijk de man met de hamer was tegen gekomen.
Ikzelf heb jammer genoeg moeten beseffen dat een tijd van 3u35' absoluut niet meer haalbaar was. Het ging er mij nu alleen nog maar om mijn PB te verbeteren. Ik begon toch stilaan de kilometers af te tellen en was dan ook blij dat ik km 40 kon bereiken in 3u30'. Om nog een besttijd neer te zetten moest ik nu toch wel een stevige versnelling inzetten. En dat lukte nog aardig ook. Dank zij de bevoorrading met flesjes water moest ik niet wandelen en heb ik mijn tempo mooi kunnen opdrijven. De ene na de andere kon ik oppikken en ik kreeg er warempel nog plezier in ook... Nog sterker was mijn verbazing toen ik net voor de finish R.Z. in het vizier kreeg. R. was mee gestart met de twee MMC-hazen, maar kreeg het kennelijk hard te verduren onderweg. Ik kon hem net niet inhalen. De jonge J.M. zag echter wel zijn kans en met een mooie demarrage ging hij ons voor. Ik kon deze marathon toch nog met een beste tijd afronden. Het werd 3u42'40". 'Slechts' 48 seconden beter dan mijn vorige besttijd. 

Op het eerste gezicht dus enigszins teleurgesteld. 

Ik had echt het gevoel een goeie wedstrijd gelopen te hebben. De halve marathon liep ik in 1u48', een beste tussentijd ooit. Maar ik was helemaal niet de enige die op dat gebied een teleurstelling opliep. Blijkbaar hebben de hoge vochtigheidsgraad, het geaccidenteerde parcours en bij wijlen stevige tegenwind roet in het eten gegooid. 

Ik moet daarom ook mijn mening herzien: mission accomplished: ik liep een betere tijd! Punt uit!

Is Reims een mooie marathon? Nee, niet echt. De eerste kilometers gaan door het historisch centrum, dat nog wel zijn charme heeft, maar daarna was het vooral het kanaal dat we te zien kregen en enkele industriegebieden. De oevers van het kanaal waren blijkbaar dankbaar, want we hebben ze beiden meermaals mogen belopen...
Maar dat de champagne rijkelijke gevloeid heeft hoeft geen betoog. Niet tijdens maar zeker na de marathon...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten