En ja, het is weer zo ver. Het zwaarste is weer geleden. Maar ditmaal was het echt wel zwaar. Met de MMC trokken we naar Ovifat voor een bangelijk WE waar we op zaterdag de hoogste 'berg' van België beklommen hebben. Jawel, we stonden op de top van de Botrange midden in de Hoge Venen. Het prachtige weer maakte het alleen maar leuker. Zo heb ik het 'downhill' lopen nog eens kunnen uitproberen (tegen 15 à 16km/u). En helaas, what goes down, must go up. Die beklimming op het einde van elke ronde krop snel in de kleren. Moeilijk om dan nog te vermijden dat je hartslag te hoog gaat. 27,3 km met 360 hoogtemeters. Iemand zei me dat elke 100m klimmen goed is voor een extra km gelopen hebben. Dus op die manier kwam ik dan toch aan 30km.
's Anderendaags is het me echter nog beter afgegaan. Ik liep 14 km aan de ondergrens van de hartslagzone voor een trage duurloop aan 10,3km/u. Niet verwonderlijk dat ik het naar m'n zin had...
Nog minder dan twee weken en ik sta aan de start van m'n 7e marathon, die van Nice naar Cannes ofwel 'Le marathon des Alpes-Maritimes'. Niet minder dan 40 clubleden zullen me vergezellen. Dat zal me daar een feestje worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten