Descente de la Lesse

‎

'Descente de La Lesse'. Volgens mij betekent dit 'Afdaling van de Lesse'.
Welnu, ik heb er weer aardig wat stijgende hoogtemeters opzitten. Maar ditmaal kregen we ook genoeg kans om voluit te gaan. De eerste berg was wel weer te beklimmen op handen en voeten, waardoor er een aardige file ontstond, maar daarmee hadden we het zwaarste al achter de rug.

Ik liep de 21,9km in 2:05:14u.
Met de kano doe je er m.i. veel minder lang over en is het zeker veel minder vermoeiend om deze 'afdaling' te doen!

Het grote werk...

... is weer begonnen.
Omdat ik zondag 'La Descente de la Lesse' wil lopen, heeft Tomas mij aangeraden om m'n eerste dertiger in de week op donderdag te lopen. In de week gezelschap vinden is hopeloos, dus ik stond er alleen voor.
Ik reed met de auto vijf km van mijn thuis weg. Van daar uit startte ik drie toertjes van 10km. Zowel in de auto als thuis had ik de nodige bevoorrading voorzien. Na 10km TD, versnellen tot SD, 20km lang. Het leuke was wel dat ik thuis een babbeltje kon doen met mijn vrouw. De laatste 5km kreeg ik het wat moeilijk met de hartslag. Ik kon hetzelfde tempo alleen maar aanhouden als ik lichtjes in het rood ging. Uiteindelijk, na drie rondjes kwam ik weer aan bij mijn auto. Ik liep bijna 31km in 2:58u. Helemaal niet slecht.
Meteen terug naar huis gereden. Net voor het donker thuis. Me gedoucht, gegeten en terug aan het werk. Enkele deadlines zijn nog te respecteren. Redelijk zware dagen dus...

Trail des Fantômes

Zeer mooi, maar ook zeer zwaar!
Geen enkel compromis werd toegestaan. Is er een berg, dan gaan we erover. Is er water, dan gaan we erdoor. Is er geen pad, dan maken we er zelf één en dan liefst zo steil mogelijk. D.w.z. met handen en voeten naar boven, op het achterwerk naar beneden. En bij voorkeur in de laatste kilometers van het traject.
Gelukkig werd het weer naar het einde toe nog mooi en zeer zonnig. Na de aankomst heb ik zelfs nog een bad in de Ourthe genomen, hetgeen een meer dan welgekomen verfrissing bracht.

Al bij al veel zwaarder dan de langere Trail de Gougnies. En dit door de talrijke hoogtemeters en de stijgingspercentages. Ditmaal heb ik meermaals moeten wandelen om de beklimmingen te kunnen realiseren. Daardoor zat ik snel door mijn koolhydratenvoorraad. Tegen het einde kon ik dat weer goed maken met een gelleke waardoor de motor weer gesmeerd liep. De laatste 3 km kon ik weer flink gas geven. Het was ten andere ook bergaf.

Later meer...

10km/u

't Is weer een tijdje geleden dat ik nog eens blogde. Maar het feit dat ik bij een trage duurloop nu ook al 10km/u gemiddeld haal, vond ik toch de moeite om eens te melden. De talrijke interval- en tempolopen missen hun effect niet. Het sterkt me in mijn ambitie om de marathon van Berlijn in minder dan 3:40u te lopen.

Dat de blessures nu maar uitblijven...