Wat heeft me bezield om hieraan deel te nemen? Ik had nog nooit deelgenomen aan een veldloop en de Ekerse putten waren voor mij onbekend terrein. Nochtans vlakbij. De wedstrijd werd georganiseerd door de plaatselijk atletiekclub BREAK waar ik lid van ben. Ik vond dat ik hier ook moest aan mee doen. Een aanlooplus van 300m en 4 rondjes van 1,6km, 6,7km dus. Om 15:15u startschot voor de Juniors en de Masters. Iedereen schoot als een pijl uit de boog door de aanlooplus, de Ekerse poldergrond wild om zich heen spattend. Behalve ik. De eerste ronde liep ik helemaal achteraan. Laatste dus. Ik dacht, laat ons het parcours maar eens eerst verkennen en dan eventueel een tandje bij steken. Hobbelig, glad en zwaar. Wat kwam ik hier ook doen zonder spikes? Maar goed. Ik werd al snel vergezeld van een sympathieke 60'er die niet graag had dat ik achteraan bengelde. En ja, bij elke ronde staken we iemand voorbij. Ik was nog maar half in de derde ronde als ik hoorde dat de eerste al was aangekomen. Dit zijn wedstrijden voor rasechte atleten. Ik loop daar maar bij voor de versiering en om de hoop te vergroten. Met het ingaan van de 4e ronde voelde ik mijn rechter hamstring ernstig protesteren. Niet moeilijk. Ik was al die bewegingen, om mijn evenwicht te behouden, niet gewoon. Even dacht ik aan opgeven, maar mijn loopmaatje liet me niet gaan. Met hevige pijn sprintte ik dan toch de finish over. Dit loopje had me niet echt deugd gedaan. Ik eindigde echter niet als laatste en bovendien haalde ik toch 12km/u wat voor mijn doen helemaal niet zo slecht is. Alleen moest ik ditmaal mezelf vergelijken met een bende topatleten en dat is niet zo goed voor de moraal.
Enfin, ik heb eens een veldloop gedaan en ik weet nu waar de Ekerse putten zijn. Als mijn hamstring het belieft, dan loop ik daar nog wel eens voor een duurloop. Lijkt me best aangenaam. Een groene oase in het midden van de Antwerpse haven.
Bij deze mijn welgemeende dank aan Vicenty Apiecionek die mij over de streep heeft getrokken. Een doorwinterde ultraloper blijkt nu. En hij heeft zich echt wel ingehouden voor mij. Meer nog, hij liet me zelfs voor! In de uitslag wist ik dan ook zijn naam op te vissen.
Enfin, ik heb eens een veldloop gedaan en ik weet nu waar de Ekerse putten zijn. Als mijn hamstring het belieft, dan loop ik daar nog wel eens voor een duurloop. Lijkt me best aangenaam. Een groene oase in het midden van de Antwerpse haven.
Bij deze mijn welgemeende dank aan Vicenty Apiecionek die mij over de streep heeft getrokken. Een doorwinterde ultraloper blijkt nu. En hij heeft zich echt wel ingehouden voor mij. Meer nog, hij liet me zelfs voor! In de uitslag wist ik dan ook zijn naam op te vissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten