Omdat ik dacht dat een heuveltraining in m'n schema niet mocht ontbreken trok ik met het Unizo Cycling Team naar Herzele voor de 110km. Op het programma o.a. enkele pittige hellingen zoals de Oude Kwaremont, Patersberg, Molenberg en de noodzakelijke kasseistroken. Een aanslag op de spieren en de fiets. Het weer zat gelukkig mee. Licht bewolkt en aangename temperatuur.
40km ging het vlot. Maar een onhandig schakelmanoeuvre aan de voet van een nieuwe heuvel maakte daar abrupt een einde aan. De derailleur kwam tussen de spaken terecht en brak af. Ik kon me nog op het nippertje staande houden. Gedaan met fietsen... Ik moest de volgwagen in.
Blijkbaar waren we op dat moment vlakbij de eerste bevoorrading in een schooltje in Nukerke. Daar hadden ze geen fietsherstellingsdienst. Misschien wel op de tweede bevoorrading in Oudenaarde.
Zo miste ik dus de Oude Kwaremont en de Patersberg. Die laatste kon ik vorig jaar ook niet op fietsen omdat halverwege m'n ketting eraf viel. Schakelen is dus echt m'n ding (nog) niet.
In Oudenaarde aangekomen konden ze mijn fiets oplappen door de derailleur definitief te supprimeren en de ketting in te korten. Ik kon weer rijden, maar dan zonder versnellingen. Gelijk de allereerste Flandriens dus...
En het ging me eigenlijk nog goed af ook. Zelfs de steile Molenberg kon ik beklimmen zonder af te stappen. Al was ik blij dat die geen meter hoger is.
Tegen het einde toe kon ik nog in het wiel van een andere eenzaat hangen en kwam ik zonder verdere problemen gemakkelijk terug in Herzele aan. De andere van onze groep waren er nog maar 5 minuten. Dat biertje samen mocht dan ook niet ontbreken.
Op het kaartje hierboven zie je in het blauw wat ik gereden heb en in het purper wat ik gemist heb (of waar er een kleine afwijking van het oorspronkelijke parcours was).
De dag ervoor liep ik nog een seizoensrecord op de 10 miles en dit in Waasmunster. Ik geraak stilaan op dreef. Mijn rechtervoet zeurt echter. Hopelijk weer geen stressfractuur...
40km ging het vlot. Maar een onhandig schakelmanoeuvre aan de voet van een nieuwe heuvel maakte daar abrupt een einde aan. De derailleur kwam tussen de spaken terecht en brak af. Ik kon me nog op het nippertje staande houden. Gedaan met fietsen... Ik moest de volgwagen in.
Blijkbaar waren we op dat moment vlakbij de eerste bevoorrading in een schooltje in Nukerke. Daar hadden ze geen fietsherstellingsdienst. Misschien wel op de tweede bevoorrading in Oudenaarde.
Zo miste ik dus de Oude Kwaremont en de Patersberg. Die laatste kon ik vorig jaar ook niet op fietsen omdat halverwege m'n ketting eraf viel. Schakelen is dus echt m'n ding (nog) niet.
In Oudenaarde aangekomen konden ze mijn fiets oplappen door de derailleur definitief te supprimeren en de ketting in te korten. Ik kon weer rijden, maar dan zonder versnellingen. Gelijk de allereerste Flandriens dus...
En het ging me eigenlijk nog goed af ook. Zelfs de steile Molenberg kon ik beklimmen zonder af te stappen. Al was ik blij dat die geen meter hoger is.
Tegen het einde toe kon ik nog in het wiel van een andere eenzaat hangen en kwam ik zonder verdere problemen gemakkelijk terug in Herzele aan. De andere van onze groep waren er nog maar 5 minuten. Dat biertje samen mocht dan ook niet ontbreken.
Op het kaartje hierboven zie je in het blauw wat ik gereden heb en in het purper wat ik gemist heb (of waar er een kleine afwijking van het oorspronkelijke parcours was).
De dag ervoor liep ik nog een seizoensrecord op de 10 miles en dit in Waasmunster. Ik geraak stilaan op dreef. Mijn rechtervoet zeurt echter. Hopelijk weer geen stressfractuur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten