Brasschaat Triatlon

Als bij wonder hield de regen zijn adem in. We konden ons dan toch nog droog voorbereiden op de zwemproef. Alleen was het nog afrekenen met de frisse temperaturen. In de wetenschap dat het water warmer was dan de lucht werd het signaal om te water te gaan snel opgevolgd. Een kleine 150m zwemmen naar de start zorgde voor de nodige spieropwarming.
Het startschot zette ook nu weer de wasmachine op gang. Zoals altijd liet ik het eerst begaan om er dan zelf aan te beginnen. Maar wat bleek, ik moest me ditmaal wel tussen de wriemelende massa murven. De talrijke zwemtrainingen maakten me blijkbaar wat sneller. En het ging me goed af. Geen spurt, maar het aangename gevoel dat ik met elke slag aardig vooruit ging. Nooit kwam ik in ademnood. Het keerpunt aan de boeien kon ik probleemloos nemen en voor de eerste keer in m'n triatlongeschiedenis stak ik andere atleten voorbij. Geeft natuurlijk een heerlijk gevoel. Aangekomen wachtte me een andere aangename verrassing. Ik had er blijkbaar net minder dan een half uur over gedaan. Ongelofelijk. Ligt deels natuurlijk ook aan het dragen van een wetsuit. Die geeft je wat meer drijfvermogen. De registratiemat ligt echter wat verder op lopen zodat m'n chiptijd wat langer aangeeft.

Een beetje last om de ritssluiting van m'n wetsuit open te krijgen. Vermits het toch wel een eindje lopen is naar de fiets, had ik tijd genoeg om het lintje dan toch te vinden en het bovendeel uit te krijgen. Enkel aan je fiets mocht je dan de wetsuit helemaal uittrekken. Dit ging klassiek gepaard met de nodige duizelingen waardoor ik een en ander even moest staken. Afgezien daarvan verliep de wissel eigenlijk zeer vlot. Ik heb wel nog een windstopper aangetrokken want het was ondertussen niets warmer geworden.
Ik schat er zo'n 4 minuten over gedaan te hebben alvorens aan de uitgang van de eerste wisselzone op m'n fiets te kunnen springen. 50 meter sukkelen om in de schoenen te geraken, die had ik namelijk al op de pedalen geklikt. En dan ging ik er voor. De raad van Luc, m'n coach, ééndachtig moest ik alles geven tijdens het fietsen. En dat zou ik ook doen.

Ik vond al snel aansluiting in het wiel van een atleet die me voorbij stak. Maar die bleek me toch iets te traag. 1 rondje heb ik zo wat moeten zoeken tot ik het peloton met mede BrTC'er Erik, kon vervoegen. En ja, dit peloton zou ik niet meer lossen. Met de wind mee scheurden we over de Bredabaan tegen 40km/u en meer. Het oogcontact met m'n trouwe supporters Geert en schoonvader was daardoor dan ook bijzonder kort maar wel zeer hartelijk. Jammer genoeg hadden de meesten van het peloton er al een rondje meer opzitten en verlieten ze het parcours vroegtijdig voor de tweede wissel. De snelheid zakte gevoelig weg, maar dat lag ook deels aan het feit dat we tegen de wind in reden. Eenmaal terug op de Bredabaan konden we er weer tegenaan al moest ik ditmaal zelf de zaak trekken. Na zo'n 1u11' bereikte ook ik de tweede wisselzone. Een geluk dat ik m'n schoenen in een plastiek zak had gestoken want kennelijk had het toch wel serieus wat gemiezerd.

Na een dikke minuut kon ik het lopen aanvatten. Ik had me voorgenomen om enkel in de laatste ronde voluit te gaan en ditmaal niet al m'n kruit voorafgaandelijk op te schieten. Aanvankelijk werd ik niets anders dan voorbijgestoken, maar éénmaal die snelle jongens gefinisht waren, nam ik voor de laatste ronde een cola-gelleke in en heb daar even een serieuze versnelling ingezet. Nu was het mijn moment om anderen in te halen. En zo beëindigde ik deze loopproef in minder dan 50' onder het goedkeurende oog van m'n vrouwtje Geert en schoonbroer Joris. Totale tijd: 2:37:42u

Ja, ik had er een fantastisch gevoel aan over gehouden. De trainingen zorgen echt wel voor de nodige resultaten. Vooral de progressie in het fietsen is spectaculair te noemen. In vergelijking met de 1/8 triatlon van 2 jaar geleden reed ik nu aan gemiddeld 34,5km/u terwijl dat toen 'slechts' 30km/u was en dat over de helft van de afstand.

Maar ook het aanstekelijk enthousiasme van de talrijke supporters mag niet onderschat worden. Hartelijk dank daarvoor!

Met het nodige vertrouwen mag ik dan ook toeleven naar de Antwerp IronMan 70.3. Alleen is stayeren daar niet toegelaten en ben ik 90km aan mezelf overgeleverd. Benieuwd of ik dan ook nog over de 30km/u geraak...