Het kleine broertje van de ultra-loop mag ook wel best pittig genoemd worden. Een lastig parcours, netto bergop met twee stevige beklimmingen. En al bij al heb ik het er nog niet zo slecht van af gebracht. Na 2 maanden blessureleed had ik toch nog een 3-tal weken om looptrainingen in te lassen. Met de laatste MMC-training op 31 maart liep ik 23,5km in het Pajottenland en met zijn heuvelig parcours bleek dat al een goede voorbereiding te zijn. Alleen waren de hellingen niet zo lang als in Kaapstad. Daar kwam precies geen einde aan... En de tweede helling, naar Constantia Nek bleek nog langer te zijn. Het was ook daar dat we het parcours van de ultra vervoegden. De ultra-lopers zouden er later op de dag na 42 km lopen ook passeren!!
Helaas heb ik om twee redenen geen één van de twee oceanen kunnen zien. Het was ofwel te donker om de Indische ofwel te bewolkt om de Atlantische oceaan te kunnen zien. Trouwens, als ik 5 minuten sneller was geweest, was ik nog relatief droog binnengelopen. In de laatste kilometer werd ik werkelijk overgoten met bakken water dat het een lieve lust was om te zien.
Uiteindelijk liep ik de eindmeet over in minder dan 2 uur: 1u58m18s
Leuk om weten: ik was de eerste Belg !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten