Terwijl ik vanmorgen m'n 12km training afronde moest ik denken aan de blog van een clubgenoot Mark Vandenplas. Ik die dacht een flinke uitdaging aan te gaan, wordt hier toch stil van. De Spartathlon, 245km lopen aan één ruk! Dat een mens dat überhaupt kan is op zich al een wonder. Terwijl ik elke week wel eens de afstand van een halve marathon loop, loopt hij elke week wel eens een hele marathon of meer.
Blijkt dat de mens in de oudheid met succes de methode van de renjacht toepaste. Dieren achtervolgen tot deze door uitputing bezweken (zie ook hier). In die zin is het misschien begrijpbaar dat de mens tot zo'n uitzonderlijke prestatie in staat was en nog is. Maar de Spartathlon blijft toch een uitzonderlijke ultraloop. Ik kijk er met veel bewondering naar op, maar besef dat dit duidelijk mijn petje te boven gaat.
Je kan de lat dus nog altijd (veel) hoger leggen ...
Blijkt dat de mens in de oudheid met succes de methode van de renjacht toepaste. Dieren achtervolgen tot deze door uitputing bezweken (zie ook hier). In die zin is het misschien begrijpbaar dat de mens tot zo'n uitzonderlijke prestatie in staat was en nog is. Maar de Spartathlon blijft toch een uitzonderlijke ultraloop. Ik kijk er met veel bewondering naar op, maar besef dat dit duidelijk mijn petje te boven gaat.
Je kan de lat dus nog altijd (veel) hoger leggen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten